Waanzin

God schept de wereld en wat doet de mens als hij op zijn benen gaat staan? De gekke mens verspreidt zich en daardoor wordt de hele wereld een beetje kierewiet. Carlos Farinha probeert deze waanzin uit te beelden met zijn tekeningen, schilderijen, beeldhouwwerken en conceptuele kunst.

Farinha tekent en schildert actuele misstanden. Op het eerste gezicht is het naïef werk. Op zijn geschilderde vertellingen – heftige verbeeldingen van een duizelingwekkend wereld – zie je een groot aantal personages die van alles bedenken en met nog meer bezig zijn, maar niets is concreet, jijzelf moet er een verhaal van breien. Mythologische, visuele en ruimtelijke verwijzingen zijn een stelregel in zijn werk, waarop vaak diverse figuren samen een verhalend scenario vormen.

Het einde der wereld

Zijn schilderij O Jardim dos Pigmeus, dat zich afspeelt in het Portugal in de tijd van social media, heeft veel weg van de Tuin der Lusten van Jheronimus Bosch. Buiten beeld, alleen zichtbaar als het drieluik is gesloten, heeft zich een nieuw land gevormd dat nog steeds gehuld is in een sluier van maagdelijkheid. Het lijkt erop dat de bewoners zich nog in de placenta bevinden. In de bovenste helft van de planeet verschijnt een apathische God. Hij heeft begrepen dat de wereld zijn eigen richting heeft ingeslagen zonder zijn directe controle.

Strijdbaar en kwetsbaar

In het schilderij Maria foi ver o mar, zie je een vrouw die mantelzorger is voor een ziek familielid. Zij klaagt dat ze niet eens naar de zee kan. Haar gezicht en lichaam laten opluchting, plezier en het lijden dat ze meedraagt zien.

O Mundo à Cabeceira

In 2007 start Farinha het project O Mundo à Cabeceira. Het is ironisch werk over sociaal gedrag dat veelvuldig geëxposeerd wordt in Parijs in het Portugal Huis ‘L’extraordinaire M. Sousa’, in Macau in de Iao Hin Gallery en in China op het Art Beijing-evenement. Het is een beeldende vertelling die kronkelt van emoties, problemen en thema’s die balanceren tussen strijdbaar- en  kwetsbaarheid. Het is een ontmoetingsplek van individuen op zoek naar hun menselijkheid. De tollende figuren hebben een hypnotiserende werking. Bepaalde details zie je meteen, andere pas na lang kijken. In zijn frenetische vertellingen zien we verwijzingen naar de geschiedenis en de kunsthistorie, waardoor we surrealistische combinaties zien als een kind met het gezicht van een bejaarde of een dierenkop met een menselijk lichaam of mensen met enorme hoofden.

Farinha komt op de wereld in Santarém, maar woont zijn jonge jeugd in Frankrijk. Als pubert keert hij terug naar Lissabon en gaat later beeldhouwen studeren aan de Faculteit voor Schone Kunsten, maar net als zijn grootvader kiest hij voor de schilderkunst. Hij is een van de oprichters van het EPIPIderme-kunstproject en al tientallen jaren decorontwerper bij het Amadora International Comic Festival.

Nieuwsgierig geworden? Kijk en luister naar deze man die Portugees spreekt alsof hij Frans praat.