Voor wie aan Portugal denkt is de ‘Algarve’ de naam voor zon en warmte. Voor mij ook, al is dat in de periode dat ik hier woon een beetje bekoeld. Natuurlijk is doorgaans de temperatuur in de Algarve hoger dan in Nederland, maar het kan er toch verbazend guur zijn met onplezierige regenbuien en harde wind. Begin maart was er zo’n periode, waarin zelfs Jessie onze enthousiaste jackrussellterriër met moeite naar buiten was te lokken.
Ook voor zijn baas was het een moeilijke periode, mede omdat een uit Nederland meegebrachte verkoudheid probleemloos de kop weer opstak.
Niemand is dol op een verkoudheid, maar omdat we hier net begonnen waren met het overkappen van een deel van het terras, kwam dat slecht uit. Voor de klus hadden we Pedro ingehuurd, een bouwer uit de Kaapverdische eilanden en een man van weinig woorden.
“Medronho!” zei hij op een gegeven moment out of the blue na weer een uitgebreide hoestsalvo van mij. “Medronho?” herhaalde ik na enig gesnotter. “Sim, são antibióticos!” zei Pedro en bouwde verder. Omdat uitgebreide informatie niet van Pedro te verwachten was, moest ik mijn licht elders opsteken.
Medronho is sterke drank. Aguardente de Medronho of kortweg medronho is een drank, gemaakt van de vruchten van de aardbeiboom. Deze bomen groeien in het wild op de arme gronden van de Alentejo en de Algarve. De vruchten worden verzameld door boeren en vervolgens verwerkt tot medronho, met een alcoholpercentage van bijna 50%. De drank is niet eenvoudig verkrijgbaar. Er zijn maar weinig boeren die een licentie bezitten om het goedje te maken, maar veel boeren maken het en worden bij hun activiteiten gedoogd om de traditie in stand te houden. En daar zit ‘m nou net de kneep.
Er zijn nogal wat verschillen in smaak en gevolgen van het innemen van medronho. Pedro had mij toevertrouwd dat het beste adres om medronho te kopen was bij het plaatsje met de welluidende naam ‘Santa Catarina da Fonte do Bispo’ (Heilige Catarina van de bron van de Bisschop).
Alleen al om de naam ga je uit nieuwsgierigheid ernaartoe, maar ik had natuurlijk een heel ander doel. Na veel vragen en zoeken vond ik de boer met de beste medronho uit de Algarve, volgens Pedro dan. Ik hoopte dat de medronho er beter uitzag dan zijn maker, want het diep gegroefde donkere ongeschoren gelaat van de agrariër stond op oorlog, maar trok een vredige tandeloze lach bij de toverwoorden:”Medronho por favor.”
Hij sjokte weg en kwam terug met een weinig vertrouwenwekkende fles in zijn knuist die hij tegen 18 euro aan mij overhandigde. Normale prijs 10 tot 15 euro, maar met zo’n boer maak je geen ruzie over een paar euro’s.
Thuisgekomen liet ik Pedro trots de fles zien en ik liet hem proeven of het wel de echte was. Gespannen wachtte ik zijn reactie af, toen het bruine vocht zijn keel ingleed. Even later trok hij een tevreden grijns en stak zijn duim omhoog en zei: “É bom medronho.”
Die avond nam ik het medicijn volgens Pedro’s voorschrift in. Pedro bleek een ruimhartig idee te hebben over de benodigde hoeveelheid medronho om de verkoudheid te lijf te gaan.
’s Morgens werd ik wakker met een verschrikkelijke koppijn, maar de verkoudheid was compleet verdwenen.
Haha herkenbaar, de vader van mijn buurman zweert bij Aquardente. Een middel tegen veel ongemakken!!
Dank voor je bijdrage. Leuk om te lezen
Graag adres waar we die verkoudheids drank kunnen kopen
Mijn Medronho zoektocht dateert alweer van ca. 5 jaar geleden. Ik kon me het adres niet meer voor de geest halen. Volgens Pedro die ik erover belde, is de boer vertrokken of overleden, want zijn hoeve – in ruïnevorm – staat volgens hem in de verkoop. Helaas, want ik begon na het herlezen van mijn stukje ook weer zin in koppijn te krijgen.
Beste Koert,
Onze plezierige kennismaking in het vliegtuig bracht ons bij jouw verhalen. Met een grote glimlach van genoten. We kijken er naar uit om elkaar te ontmoeten op het bijzondere Armona. Harte groet
Ingeborg en lucian
Lucian.vheumen@gmail.com
Lief broertje ik heb je verhaal gelezen en ik zag het allemaal voor me gebeuren. Ga zo door dan word je een echte schrijver. Groeten uit Holland van je zusje.
Meestal drink ik de aquardente van druiven van een plaatselijke stoker. Ik betaal zo’n € 60 voor twee waterflessen van 5 liter, zonder etiket. Thuis gecontroleerd met een alcoholmeter (densimeter), alcoholpercentage 50%. Puur te drinken, te gebruiken voor het verwarmen van worstjes en als basis voor allerlei mixdrankjes. Puur werkt het heel goed tegen verkoudheid. Wanneer je iets te veel ervan drinkt heeft zelfs je kater hoofdpijn.
Wat leuk dat jij ook een plaatselijke stoker hebt. Die van mij blijkt er niet meer te zijn, dus heb ik wel belang bij een nieuwe leverancier van brute Medronho. Waar haal jij je Medronho? Hoop dat je het met mij wil delen en je niet te ver van Olhão woont.
In Alentejo Alto, tussen Marvão en Castelo de Vide, dus te ver weg van de Algarve. Ik ben benieuwd of ook hij nog leeft, want mijn voorraad Aguardente is bijna op, nog 0,2 liter en moet weer aangevuld worden. Daarom over ongeveer 3 weken richting Portugal.
Succes met je zoektocht.
Voordat ik in Portugal aquardente leerde drinken, vijf jaar geleden, bestreed ik niet alleen verkoudheden maar ook zware griep door tequila te drinken, vermomd als margarita dan wel puur. Soms waren de griepverschijnselen na een uur of drie verdwenen. Tijdens de afgelopen Covid-jaren dronk ik zowel tequila als aquardente als door vrienden met vruchten van eigen land gestookte alcoholproducten, alles bij wijze van voorzorg. Dat werkte prima. Ook al was ik dan in de gevaarlijke leeftijd, het virus kreeg geen schijn van kans. Ik kreeg van het slikken van die preventieve middeltjes wel ontzettende dorst.
Beste Ton, alle redenen om Aguardente te drinken zijn goed. Zo zie je maar dat veel huismiddeltjes goed werken.