Mijn echtgenote die 45 jaar is, normaliter geen informatie om te delen maar er is relevantie met de inhoud van dit verhaal, zit sinds kort op cursus aquajoggen. Dat vindt plaats in het gemeentezwembad en wel drie keer per week een uur. Vol trots vertelde me ze dat het best zwaar was en onder leiding van een 25-jarige fanatieke jogjuf moesten ze toch flink tekeer gaan.
Gisteren had de zwemclub een lunch na afloop van de zware training, vergelijkbaar naar ik begreep met toch Olympisch niveau. Voor deze lunch waren niet-zwemmende-partners eveneens uitgenodigd. Als tegenprestatie moest er dan een uurtje op de tribune doorgebracht worden om dit heftigs in realiteit mee te beleven. Ja, een Portugese lunch laat ik mij niet door mijn neus boren dus vooruit met de geit, ik mee.
Daar kwamen de atleten, gekleed in badkledij met pijpjes en gewapend met badmuts in ganzenpas het bad in. Nog net niet begeleid door de landelijke hymne maar wat scheelde het. Te water, onder luid gebrabbel want er moest veel worden bijgepraat. Ze zien elkaar slechts drie keer per week!
De vergelijking met dames beachvolleybal gaat niet geheel op, ondanks dat driekwart van de ongeveer uit 20 mensen tellende groep uit dames bestaat. Formaat, leeftijd en grijze haren geven aan dat de gemiddelde leeftijd rond de 76 jaar ligt, daarbij die van mijn vrouw en de juf meegerekend! Drie heren van enige omvang doen ook mee, in ieder geval met praten! Iets van beweging kon ik vanaf de tribune niet waarnemen.
Alle deelnemers stonden tot aan borsthoogte in het water, behalve mijn lief. Daar reikte het waterniveau niet verder dan tot haar navel. Toen moest zij van de juf wat meer naar voren, want ze was kennelijk een goed voorbeeld voor de anderen.
Een beetje schrok ik wel toen plotsklaps ook bij haar het water tot op tepelhoogte reikte. Ik vermoedde een onderaards gat in het Portugees zwembad, want je weet het hier maar nooit. Goddank zag ik dat zij nu op haar knieën zat om de achtergebleven atleten de mogelijkheid te geven om de verplichte bewegingen van de juffrouw waar te nemen.
Synchroon zwemmen was er niks bij. De een stond achterstevoren het weerbericht te delen met drie vrouwen achter haar, twee mannen hadden denk ik een ander tv-kanaal ingeschakeld, wat angstig kijkende dames die aan de zijkant stonden en waarschijnlijk zoals zoveel Portugezen niet kunnen zwemmen hielden de badrand zo klemvast dat van enige beweging nauwelijks sprake was.
Gelukkig, na een uur afzien zat de les erop. Kapot getraind en druipend van het water kroop de meute uit het bad, dat voor die sportgelegenheid extra verwarmd is tot ruim 27 graden. Snel douchen, Red Bull of andere AA-drankjes werden gulzig in de afgetrainde lijven gegoten om het herstel en vochtniveau te bevorderen.
Lunch
Op naar het restaurant, bekend om het goede buffet met alle Portugese lekkernijen ter vooraf, tussendoor, hoofdschotel en vooral niet te vergeten de toetjes! Gelukkig naar goed Portugees gebruik stond de wijn en sangria ons bij binnenkomst al aan te staren.
De tafelgesprekken gaan zoals gebruikelijk helemaal nergens over en dat kunnen wij in het Portugees al goed volgen. Mijn tafelgenoot van 75 jaar was een beetje hardhorend en dat maakte hij goed door vooral zelf veel te vertellen.
Hij woont in de buurt van Óbidos, heeft 30 jaar in Lissabon gewoond en gewerkt, maakt zelf zijn Ginja, zonder chocola ja, dat is alleen voor toeristen, heeft drie kinderen waarvan er nog eentje thuis woont, heeft twee auto’s, geen hond wel een kat, drie kanaries, een moestuin, vindt de Minho de mooiste streek van Portugal, daar moest ik toch echt een keer naar toe en dat ging zo anderhalf uur door.
Ginja en aguardente
Bij de koffie werd het echt leuk. De oudste zwemmert, 83 jaar, kwam met een beugelflesje Grolsch en een flesje Sprite bij iedereen langs. De inhoud van die flesjes correspondeerde echter niet met in de vorige zin gebruikte woorden. In het Grolsch beugelflesje zat zelfgemaakte ginja en in het Sprite flesje zat zelfgestookte aguardente. Trots liet hij ieder van zijn huisvlijt proeven. Mijn keus viel op de aguardente. Echt smaakvol en slechts ietsje over de 55% alcohol!
Kapot zat ik om vier uur ’s middags op de veranda. Wat kan sport toch heerlijk zijn!
Ik heb weer genoten van alle verhalen uit Portugal!
Ik weet nu meer van het land en van de mensen daar dan Wim die er 4 weken verblijft maar wel met steeds dezelfde mensen om zich heen!
Trudy.