We/ik ben jullie heus niet vergeten. Ik had alleen onaangekondigd een pauze nodig. Want, geloof het of niet, maar zelfs off-grid heb je het wel eens druk. Ik had het dus druk met van alles en daarbij ben ik Portugal Portal een beetje uit het oog verloren. Ik wil daarom mijn excuses aanbieden, want dit was natuurlijk niet netjes van mij.
~Wie schrijft die blijft
Vier redenen waarom ik zo stil was
Ik ben graag eerlijk en transparant en dus wil ik jullie vertellen waarom het mis ging met het regelmatig schrijven, ik had me dit immers voorgenomen en ook een beetje beloofd.
1. Perfectionistisch: Het klinkt heel cliché en als ik iets niet ben is het een cliché maar los daarvan is dit gewoon de waarheid. Alles wat ik doe wil ik 100% goed doen. Dat kan natuurlijk helemaal niet maar toch wil ik daarnaar streven. Iets positiefs, maar ook een valkuil. Ik wil lange inhoudelijke berichten schrijven met een waarde. Nadat ik het tien keer door gelezen heb moet het goed zijn en voelen en dat is niet makkelijk. Soms demotiveert dat me omdat het niet lukt zoals ik het in mijn hoofd heb. Met als gevolg dat ik uiteindelijk er niet eens meer aan wil beginnen. Dat was hier ook het geval, er staat een verhaal klaar, maar is het goed genoeg?
2. Anonimiteit: Mijn familie en ik zijn natuurlijk niet voor niets off-grid gegaan. Niet omdat we crimineel zijn, illegale dingen doen of onszelf verstoppen maar omdat we graag zo anoniem mogelijk leven. Die keuze hebben we gemaakt en ik heb ze beloofd dat het schrijven op Portugal Portal daar geen veranderingen in brengt. Nu weet ik zeker dat mensen die ons kennen weten dat het over ons gaat. Toch schrijf ik dus met heel veel zorg en gaat er veel aandacht uit naar onze anonimiteit. Wat is te persoonlijk, te open? Soms is dat in strijd met mijn transparantie. Wat ik je wel kan beloven is dat ik nooit onzin zal verkopen of iets zal verzinnen. Mocht ik namen of dingen veranderen dan zal ik dat zeker benoemen om alles wel zo eerlijk te houden.
3. Vragen: Ik kreeg naar aanleiding van mijn berichten veel reacties, veel zijn heel lief en ontzettend mooi om te lezen,maar er zaten er ook een aantal bij die me minder lekker zaten. Vragen die persoonlijk zijn, dingen waarvan ik vind dat ik dat op het internet niet hoef te verspreiden, bijvoorbeeld: ‘dan zou ik graag willen weten wat het gekost heeft en of je het kan financieren….’ Ik wil graag op iedereen reageren en ik zou ook heel graag antwoord willen geven maar wel in het algemeen, niet mijn persoonlijke situatie. Ik heb dan ook geprobeerd hier netjes en binnen mijn eigen normen en waarden op te reageren. Ik ben open over onze situatie maar vragen als deze maken dat ik me hier ongemakkelijk bij ga voelen en dat lijkt me niet de bedoeling. Als ik zoiets specifieks wil vertellen over hoe ik het financier, dan zal ik erover schrijven zodra de tijd er rijp voor is. Ondanks dit nare gevoel probeer ik zo vriendelijk en open mogelijk antwoord te geven. Nog een voorbeeld van een reactie die me niet helemaal lekker zat was deze: ‘veelgemaakte denkfout dat de regels hier losser zouden zijn, daar komen jullie nog wel achter…’ Als ik dit soort reacties leest krijg ik het benauwd, ik krijg daardoor minder zin om te schrijven. Natuurlijk hoor ik graag jullie bevindingen en meningen toch voelde deze reactie als een onheilspellend boek wat ik nog niet gelezen heb.
Niet heel fijn om te ontvangen als het over jouw leven gaat. Alles wat ik schrijf is geen feit, hard bewijs of altijd goed. Want (naast alle avonturen en anekdotes) schrijf ik juist over de dingen die niet goed gaan, dingen die we door schade en schande hebben geleerd. Want dat is wat wij gemist hebben in onze zoektocht: eerlijke verhalen. Het lijkt namelijk altijd rozengeur en maneschijn maar dat is het dus niet, zelfs als je goed voorbereid bent kan je een hele slechte winter hebben. Zelfs als je denkt dat je overal aan gedacht hebt blijkt je grond niet geschikt om groente te verbouwen. Dat is het leven en dit wil ik beschrijven omdat dat is waar mensen van leren. Ik blijf dit doen. Maar vragen die me het vuur aan de schenen leggen, die me raken of onnodig voelen, zal ik ofwel niet beantwoorden, of ik antwoord eerlijk met wat ik denk, hetgeen misschien niet altijd met zijden handschoenen is. Los van dit alles focus ik me graag op de fijne en positieve mensen die hun tips en meningen weloverwogen verwoorden. Dus stel gerust vragen en reageer op mijn verhalen maar denk erover na hoe ik het hier kan ontvangen. Het is wel mijn leven waar je reactie over gaat.
4. Dagelijkse strubbelingen: Naast alle bovenstaande punten is dit ook mijn leven, ik werk veel samen met mijn familie aan ons bestaan hier. We willen duurzaam zijn, dingen verbeteren en ondertussen ook nog gelukkig zijn. Dat is allemaal niet gemakkelijk en soms ben je gewoon moe, heb je je week niet of is er iemand ziek. We zijn een gezin maar ook een samenleving. Als er met één van ons wat is, dat is het voor de rest aanpoten. Dat is niet erg, maar wel de realiteit. Ik heb dus mijn prioriteit anders gelegd dan het schrijven van een perfecte, anonieme en kritiekloze tekst.
Wat ga ik anders doen?
Ik heb hierboven dus heel eerlijk beschreven wat maakte dat ik zo lang stil ben geweest. Natuurlijk heb ik er ook over nagedacht wat ik kan doen om meer stabiliteit te bieden. En met behulp van andere mensen (ook via Portugal Portal) ben ik op de volgende dingen gekomen.
Kortere stukken! Het is me dit stuk niet echt gelukt maar daar ligt wel mijn streven. Korter maar vaker schrijven is waar ik naar toe wil werken. Ik vind het leuk veel te vertellen, met alle nuances en smeuïge details die er aan te pas komen. Maar misschien dat ik dan toch maar iets vaker gebruik ga maken van cliffhangers. Want wie schrijft die blijft en ik wil heel graag blijven schrijven.
Ook ga ik dus mijn houding veranderen tegenover de reacties. Ik ontvang ze graag, lees ze en leg ze daarna naast me neer. Mijn moeder heeft me altijd geleerd ‘de kunst van feedback is iets te doen met het stukje waar je iets mee kan en de rest naast je neer leggen’. En dat ga ik dan ook doen, ik kan namelijk onmogelijk van jullie verwachten dat jullie mijn situatie, naar aanleiding van een kort stukje tekst, helemaal begrijpen en relevante feedback schrijven. Ik ga jullie reacties koesteren en juist gebruiken als een stimulans meer te vertellen. Stimuleert het me niet? Dan ga ik het me niet meer laten demotiveren.
En als laatste maar zeker niet de minste, ik ga vooral plezier hebben. Onze avonturen delen, precies zoals wij ze ervaren hebben, niks mooier of lelijker maken. En dus kan ik niks fout doen want dit is ons verhaal.
De eerdere verhalen van Keet over haar off-grid avontuur in Portugal vind je hier
Even in de Portugese stemming
Om los van mijn persoonlijke ontwikkeling het ook over Portugal te hebben, ik heb sinds kort wat bijzondere feitjes over kurk geleerd.
Voor ik in Portugal woonde wist ik niet eens dat kurk van een boom af kwam. Onze familie drinkt geen wijn, dus zo veel kurk had ik in mijn leven ook niet gezien. Tot ik hier kwam en vreemde bomen zag met een dunne rode stammen zonder bast, meestal met een getal er op gespoten. Toen ik de eerste kurk-verzamel-wagen zag begreep ik het pas.
Waar ik dus heel erg van stond te kijken was waar kurk allemaal voor gebruikt wordt en hoeveel kurk Portugal eigenlijk produceert. Volgens The green tourist herbergt Portugal ongeveer 34% van ’s werelds kurkeikenbossen en produceren het daarmee ongeveer de helft van de gebruikte kurk. Dat is dus heel veel. Waar ze het allemaal voor gebruiken is onder andere kurk voor wijnflessen, kleding, vloerbedekking, isolatie, muziekinstrumenten, scheepsbouw en visserijproducten zoals dobbers. Mijn lijst is zeker niet alomvattend dus wie weet zijn er nog veel meer bijzondere dingen waar ze het voor gebruiken.
Wij hebben op ons landje een aantal verdwaalde kurkeiken staan en zijn er nog niet over uit of we deze willen laten ‘ontvellen’. Veel opbrengst zal het ons immers niet geven en ik kan me voorstellen dat de bast een functie voor de boom heeft. Zeker weet ik dit niet want hier heb ik me er nog niet in verdiept. Mochten jullie hier iets over weten dan hoor ik het graag!
Hopelijk tot snel en heel veel liefs, ~ Keet
Henk Eggens schreef in 2023 op Portugal Portal over de ‘heilige’ kurkeik.
Je was even van je beschermde laag af, gedebarkeerd, drijvend op de golven van emoties. Maar, kurk blijft drijven Keet. Ik gebruik dit metafoor omdat je zopas ontdekte waarom die dieprode stammen overal staan. Zo werkt het bij kunstenaars als ik. Ze zijn een beetje gek en normaal. Dom en intelligent. Maar ik heb je gemist en aan Cees gevraagd wanneer je weer langs komt dobberen? Ik lees hoe het bij jullie gaat, je speciale kijk, originele schrijven dat je wilt ontwikkelen. Dat gaat lukken. Zo hub, aan de slag en er komt vanzelf weer een beschermende laag. Of je die oude kurkeiken van hun kurklaag moet ontdoen. Ja, wie weet, zal het nu geen probleem zijn. Sukses en ik zou mijn stoute droom niet willen verstoppen als ik zeg: hebben jullie ook koffie.
Heel veel dank Keet ❣️
Hai Keet,fijn dat je weer gaat schrijven, wij wonen hier nu bijna 2 jaar, toen ik hier net was las ik een bericht, wat een dame schreef” je hebt een jaar nodig om aan je nieuwe huis te wennen, 2 jaar voor je omgeving en 5 jaar om je echt thuis te voelen”, als mede-perfectionist, vond ik dat een beetje onzin, maar nu denk ik ;alles heeft zijn tijd nodig, vergeet niet te genieten liefs Cora
die bomen hoeven niet ontkurkt te worden. ze overleven prima zonder ons en zijn vooral met kurk veel mooier
Fijn blijven schrijven.
Dan kan ik fijn blijven lezen.
Dank je wel voor je schrijven!
Ik lees graag je verhalen! Ze zijn boeiend en smaakt naar meer.
Hallo Keet, dank je wel voor je oprechtheid. Het raakt me met hoeveel zorgvuldigheid je uitlegt wat reacties met je doet.
Ik geniet ook van je schrijfstijl, jullie avonturen en leef met jullie mee.
Daarnaast heb ik bewondering voor de keuzes die jullie maken.
Hartelijk groet,
Hallo Keet, ook ik vroeg de redactie wat er aan de hand was met jullie. Ik was namelijk erg benieuwd naar jullie verdere avonturen en maakte me een beetje zorgen toen die niet kwamen. En gelukkig, daar ben je weer. En hoe! Wat een prachtig eerlijk verhaal. Ik kan me helemaal voorstellen hoe de ‘mindere’ reacties bij je binnenkomen. Ik schrik zelf ook soms van hoe mensen op de stukken hier kunnen reageren. Zo fel en eigenlijk zo niet Portugees. Van de Portugezen kunnen we leren hoe je mensen in hun waarde laat (zie het eerdere stuk over Portugese omgangsvormen).
Een mooie leidraad vind ik:
‘Onderzoek alles en behoud het goede’
Ik kijk uit naar je volgende stukje!
Dag Keet,
Over kurk gesproken. Er zijn meer toepassingen te zien van de mogelijkheden van kurk op de website van het duurzame Portugese familiebedrijf Corticeira Amorim, waaronder ruimtevaart.
De geschiedenis van de familie Amorim en deelname in de Portugese economie is ook bijzonder interessant om te volgen.
Met vriendelijke groet,
Pieter Monné
Portugal liefhebber
bescheiden aandeelhouder van Corticeira Amorim
hallo Keet
wat ben ik blij dat je weer terug bent. ik begrijp je maar vergeet niet dat je met je schrijven een ander mee laar genieten. want je schrijft heerlijk. ik kijk uit naar je volgende verhaal en inderdaad geniet.