De iconische N2 op de fiets

Sinds mijn pensionering tien jaar geleden woon en fiets ik regelmatig in de Algarve. Inmiddels heb ik veel (dag)tochten in andere delen van Portugal en Andalusië gemaakt. Toen ik op zoek ging naar een nieuwe uitdaging kwam ik meteen terecht bij de iconische N2 van Chaves naar Faro.

Deze 738 km lange Noord-Zuid weg – de ruggengraat van Portugal – wordt vooral sinds 2020, 75 jaar na haar voltooiing, door lokale overheid, toerismebureaus en horeca gepromoot voor automobilisten, motorrijders, fietsers en zelfs wandelaars.

Van gastcolumnist Charles Phaff

De voorbereiding

Deze website legt uit waar je een N2-paspoort kunt kopen maar geeft weinig praktische informatie. Er is een dikke gids van ruim 500 pagina’s in de serie Foge comigo! Guias de destinos: Portugal de Norte a Sul pela mítica Estrada Nacional 2 (5^e editie), die te veel onoverzichtelijke informatie bevat en bomvol staat met reclame voor de horeca. De geograaf Sérgio Amaro Bastos, die de tocht in 2017 fietste, heeft het aardige en veel dunnere boekje Estrada Nacional sobre rodas gepubliceerd. Hij verhaalt uitvoerig over historie, geologie, flora en fauna en geeft praktische informatie over de verschillende etappes. Ik ontdek, bijvoorbeeld, dat het op drie trajecten samen mogelijk is meer dan 100 km op een tot fietspad omgebouwde oude spoorbaan (ecopista), parallel aan de N2, te rijden.

Ik krijg er steeds meer zin in en mijn zwager Paul (68), die al eens vanuit Nederland naar Santiago de Compostela fietste, wil graag mee. Wij besluiten het er dit voorjaar op te wagen want in april is de kans op regen in het noorden en hitte in de Alentejo kleiner. Ik verdeel onze tocht in drie ritten op het traject Porto – Chaves, dan een rustdag en vervolgens tien etappes van Chaves naar Faro, elk ongeveer 75 km lang. Ook boek ik alle hotels. Met mijn vrouw en twee racefietsen rijd ik in de auto naar Porto waar we Paul, die vanuit Nederland vliegt, ontmoeten.

Op weg naar de N2

Op de eerste dag fietsen we – helaas toch in de regen – vanuit Porto langs de Douro en bij Entre-os-Rios gaat het al mis: er komt regenwater in de fietscomputer en deze begeeft het. Maanden voorbereiding lijkt voor niets te zijn geweest. We fietsen in mineur verder en komen nat aan in ons hotel in Amarante. De stemming verbetert in de hotelbar, als we ons na een paar pilsjes realiseren dat ik de meeste routes min of meer uit het hoofd ken, de N2 een makkelijke leidraad is en Google Maps natuurlijk op onze mobieltjes staat.

De volgende dag begint de tocht met de 40 km lange Ecopista da Linha do Tâmega naar Arco de Baúlhe. Een stil, geasfalteerd, licht glooiend fietspad dat langs vele prachtig gerestaureerde maar verlaten stationnetjes voert. We rijden door op een rustige binnenweg naar Ribeira de Pena. De laatste 15 km gaan flink omhoog en het regent nog steeds, maar, gelukkig, wordt er er droog weer voorspeld. De enige overnachtingsmogelijkheid in dit verlaten gebied is een luxueus en dus veel te duur hotel met idem restaurant waar we noodgedwongen maar van genieten. Op dag drie vertrekken we over de N312 naar Chaves. Het regent nog steeds op deze stille, mistige weg met middenin een lastige klim van 20 km. Na de lunch in Boticas wordt de weg vlakker en stopt de regen zodat we droog in Chaves aankomen. De eerste 200 km zit erop en de eigenlijke tocht kan beginnen.

De vrije dag in Chaves gebruiken we voor rust en sightseeing en we doen een vergeefse poging om de Mio Cyclo Discover te laten repareren in de lokale fietswinkel.

Dag een en dag twee: Het begint nu écht.

We vertrekken op de nationale feestdag 25 april op de rotonde van Chaves met kilometerpaal 0 en een café met dezelfde naam. We verlaten de N2 na nog geen kilometer, steken de Tâmega-rivier over en fietsen naar Curalha, waar de 60 km lange Ecopista da Linha do Corgo begint. Deze zand- en grindweg slingert om de N2 via Pedras Salgadas en Vila Pouca de Aguiar helemaal tot Vila Real. We gaan door een schitterend, onherbergzaam en door bosbranden geteisterd gebied met het ene na het andere naargeestige, half ingestorte treinstationnetje. Het wegdek is beter geschikt voor mountainbikes dan onze racefietsen en Paul krijgt dan ook een lekke band. We arriveren ten slotte in Vila Real waar we op deze feestdag compleet vastlopen in een grote optocht. Uiteindelijk kunnen we op de N2 doorrijden naar Santa Marta de Penaguião, waar we overnachten in een hotel zonder restaurant dat gerund wordt door een vriendelijk, oud echtpaar. Vanwege de festiviteiten is bijna alles dicht en we vinden ’s avonds met moeite nog een cafetaria die een eenvoudige maaltijd wil maken. De dag erna rijden we naar Peso da Régua aan de Douro waar we via de oude brug de rivier oversteken. Dan wordt het zwaarder en klimmen we bijna 30 km lang via Lamego naar Bigorne, dat op 975 m het hoogste punt van de N2 is en gelukkig een goed restaurant heeft. Na de lunch dalen we – Paul zoals gewoonlijk veel sneller dan ik – via Castro Daire naar Viseu af waar we in een zielloos hotel overnachten.

Dag drie en dag vier: Het is af en toe linke soep

Na het ontbijt zoeken we in Viseu het begin van de prachtige, geasfalteerde Ecopista do Dão, 45 km door drie concelhos, elk met een andere kleur wegdek. We dalen comfortabel via Tondela af naar Santa Comba Dão. Na de lunch bij vriend en Portugal Portal-redacteur Henk Eggens verwisselen we weer een leegloper van Paul. Dan komt een lastig stuk naar Penacova zonder hulp van de zorgvuldige geplande route op de fietscomputer. De oorspronkelijke N2 is hier – samen met de in 1935 gebouwde Ponte Salazar – door de bouw van de Barragem de Aguieira na de Anjerrevolutie ‘rustig onder de wateren van de democratie verdwenen’ in het ontstane stuwmeer. Sérgio Bastos adviseert een drukke, lange maar veilige omweg via Mortagua. Henk vindt een kort, mooi, maar na later blijkt ook wat riskant alternatief. Op drie niet te vermijden bruggen over de Mondego rivier valt de nieuwe N2 namelijk samen met de zeer drukke IP3. Met ingehouden adem fietsen we op de smalle vluchtstrook terwijl vrachtwagens rakelings langs denderen. Alles loopt goed af, maar door de spanning rij ik bij het verlaten van de laatste brug de verkeerde kant op. Paul kan gelukkig beter kaartlezen dan ik en we arriveren levend maar laat in Penacova. Het prachtige Pensão Avenida, waar we de enige gasten blijken te zijn, ligt zo hoog dat we het laatste steile stukje moeten lopen.

De volgende dag vertrekken we vroeg en ontbijten in Vila Nova de Poiares. We vervolgen de N2 die door een schitterend, eenzaam, bebost gebied kronkelt. Onderweg vraagt de chauffeur van een tegemoetkomend vrachtwagentje of we politie hebben gezien. Als we ontkennend antwoorden rijdt hij gerustgesteld door. We lunchen op het Praia Fluvial van Alvares en komen uiteindelijk in Pedrógão Pequeno aan. Ons Hotel da Montanha doet zijn naam eer aan en we klimmen er met enige moeite naar toe. Paul verdwijnt in de bar om af te pilsen en ik ga douchen.

Dag vijf en zes: Over de Taag naar de 500 km-paal

Na een luxueus ontbijt vertrekken we de dag erna via Sertã naar Abrantes waar we de Taag – die opvallend laag staat – oversteken en de Alentejo binnen rijden. Sérgio Bastos waarschuwt dat tussen Abrantes en Ponte de Sor het gevaarlijkste deel van de N2 ligt met veel zwaar verkeer en een smalle berm. Met de vorige ervaring nog vers in het geheugen kiezen we een – naar later blijkt – prachtige binnenweg via São Facundo en Vale das Mós en arriveren snel en veilig in het moderne Hotel Ponte de Sor. Na een goede nachtrust vertrekken we zuidwaarts en het landschap wordt heerlijk glooiend met veel pijnbomen. Dankzij de vaart die je krijgt tijdens de afdaling van iedere hellinkje zit je met minimale inspanning zo weer op de top van de volgende. Via de Barragem van Montargil en Mora komen we in Ciborra aan, waar bij de 500km-paal een druk café ligt. Er staat een groep motorrijders die in één dag van Chaves naar Faro scheuren en dat een hele prestatie vinden. De N2 verbroedert kennelijk, want we worden onderweg tot onze verbazing begroet door motorrijders die toeterend een been optillen als ze ons met grote snelheid passeren. Dit gaat in tegen de groetcode in het verkeer, die zich veelal beperkt tot eigen leden. Aangekomen in Montemor-o-Novo slapen we even buiten de stad in een mooie Airbnb met zwembad waar Paul en ik meteen induiken. Helaas moeten we ’s avonds naar de Burger King lopen voor een ongezonde hamburger.

Dag zeven en acht: De lange rechte wegen van de Alentejo

De ochtend begint op de korte (16 km) Ecopista de Montemor-o-Novo, waarna we via een omweg terugfietsen naar de N2 in Santiago do Escoural. We ontmoeten de enige medefietsers, een kamperend, zwaar bepakt Engels stel dat Galicië is doorgefietst. We arriveren veel te vroeg in Torrão waar we ons vergissen in het hotel en het enige tijd duurt voordat wij en de hoteleigenaar dat door hebben. Als de verwarring is opgelost, eten we in dit verlaten dorp uitstekend in een piepklein, druk restaurant aan een pleintje.

Ons hotel serveert geen ontbijt zodat we dat in een vroeg geopend cafeetje doen. We zijn op weg naar het einde want beginnen Faro te naderen. De wegen worden steeds rechter, warmer en langer maar onze conditie is inmiddels zo goed dat we er moeiteloos overheen zoeven, genietend van de stilte, het landschap en het besef spoedig weer thuis te zijn. Via Ervidel en Aljustrel arriveren we in Castro Verde voor de laatste overnachting.

Dag negen en tien: De aankomst bij paal 738

De laatste etappe voert naar São Brás de Alportel waar ik woon. We fietsen nog steeds op de longas rectas van de Alentejo, maar in Almodôvar gaat de N2 weer kronkelen. We passeren de brug over de Rio Vascão en zijn de Alentejo uit. Een groot geel bord geeft aan dat hier de Algarve begint. We zijn nu op bekend terrein en rijden de vertrouwde heuvels van de Serra do Caldeirão in naar São Brás de Alportel, waar we enthousiast worden ontvangen door vrouw en buren. De volgende dag fietsen we de nog ontbrekende 16 km naar Faro waar we op de hiervoor speciaal aangelegde rotonde de gebruikelijke foto maken. Het is gelukt en mooi geweest zonder valpartijen, ongelukken of blessures. Een prachtige tocht door een uniek deel van Portugal met een schitterend landschap.

En nu op zoek naar de volgende uitdaging.

Heb jij ook een fietsverhaal, dat je wilt delen op Portugal Portal? Heel graag. Benieuwd naar andere fietsverhalen op Portugal Portal? Lees ze hier en hier.

Tina Reinders schreef een boek over haar reis over de N2: Met de camper door Portugal . Cees schreef de recensie.

Het boek Met de camper door Portugal is bij bol.com te koop.

Het boek Fietsen In Zuid-Portugal, Algarve En Alentejo is bij bol.com te koop.