De meeste asielen in de Algarve – en ook elders in het land – worden gerund door buitenlanders. Met name Engelsen, Nederlanders en Duitsers doen hier veel goeds. Behalve verzorging moet er voor deze dieren constant gezocht worden naar nieuwe baasjes. En omdat deze schaars zijn, gaat een deel een nieuw toekomst tegemoet in het buitenland. Ik noem dat dan maar ‘The lucky fews’.
Door gastschrijver Eric Jaspers
Zolang er vanuit de politiek niks gebeurt, is het eigenlijk dweilen met de kraan open. Iedereen is zich daar wel van bewust. Maar één ding is zeker, als er niemand wat doet dan verandert er nooit wat. Dus hoe klein het resultaat ook is, er wordt veel goeds bereikt dankzij grootst mogelijke inspanningen met minimale middelen door een handjevol vrijwilligers.
Omdat ik zelf een dierenliefhebber ben, wilde ook ik een bijdrage leveren om deze situatie te verbeteren. Niet met een maandelijkse donatie – wat ook hard nodig is – maar door mijn werk als cameraman en verslaggever in te zetten in de strijd. Ik wilde daarvoor een website tot leven roepen waarin ik met name urgente gevallen kon plaatsen van dieren in nood op zoek naar een nieuw onderkomen. Daarbij wilde ik niet alleen ellendige verhalen tonen maar ook positieve want ik denk dat juist dat mensen motiveert om tot actie over te gaan. Daarnaast wilde ik een educatieve DVD maken voor scholen zodat kinderen gevoeliger en zich beter bewust worden van de situatie. Een soort van mentaliteitsswitch.
Er werd een artikel over mijn plannen gepubliceerd in verschillende kranten en zodoende kwam ik in aanraking met Winy Schalke van Alva Design. Ze stuurde mij een mail waarin ze vertelde dat ze eens per jaar een goed doelproject wil ondersteunen met de realisatie van een website. Ik was daar natuurlijk heel blij mee want dat was het eerste wat ik nodig had: een website waar mijn filmpjes op konden.
Omdat ik niet bepaald thuis ben in het maken van websites laat staan in de techniek daarachter, heb ik het geheel overgelaten aan Winy. Het enige dat ik haar vertelde was dat ik er zelf films, foto’s en tekstjes op wilde kunnen zetten zonder hoofdpijn te krijgen. Tot mijn grote verrassing was er binnen een week een eerste opzet. Daarmee was het voor mij nu ook een stuk makkelijker uit te leggen hoe ik de indeling wilde, met welke onderwerpen. Het viel me op dat Winy maar een paar woorden nodig had en goed bleek aan te voelen wat ik wilde. Nog geen drie weken later stond er geweldige website tot mijn beschikking die mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen had.
Om mijn drempelvrees te verlichten aangaande het zelfstandig uploaden, heeft Winy er een heel gebruiksvriendelijke handleiding ‘voor dummies’ bij gemaakt zodat ik zonder problemen nu zelf teksten, foto’s en video’s kan uploaden. Dit is natuurlijk ook in haar voordeel want anders zou ze wekelijks lastig gevallen worden door mij 🙂
Welnu, de website www.sos4pets.com is sinds april 2011 online en dankzij deze website hebben er al een paar pups een nieuw baasje gevonden en is er voor een heel apart geval – de herdershond Cupid, die zich non-stop vertopte in de keukenkastjes van een asiel dat haar deuren gaat sluiten – een nieuw onderkomen gevonden. Deze films zijn nu allemaal te zien op de website. En er volgen er meer.
Winy, ik heb je al heel vaak bedankt maar doe het graag nog een keer en ook namens alle viervoeters.
Wat een leuke actie! Jammer genoeg kon ik nu niet op de site kijken ‘under construction’, maar zal het zeker weer proberen.
Wij wonen sinds een jaar in Portugal en hebben eind november vorig jaar een hond van 13 jaar geadopteerd die al 2 jaar op een baasje zat te wachten. Hij was destijds aan een boom (in Portugal) vastgezet en achtergelaten door een vermoedelijk Spaanse eigenaar. Gechipt en wel, en hij stond geregistreerd in Spanje. Toen wij hem op onze naam wilden laten zetten heeft de dierenarts natuurlijk ook contact met het aangegeven telnr. genomen, een week later stond hij in de database van Spanje vermeld als zijnde overleden.
Hoe iemand dat een dergelijk lief dier kan aandoen kan ik totaal niet begrijpen! Want het is de makkelijkste hond die we ooit hebben gehad en hij is bijna net zo lief als het hondje dat ik als kind had en nooit zal vergeten. Dergelijke dieren, die het moeilijk hebben gehad, zijn vaak de liefste en meest dankbare dieren die je je maar kunt wensen!
Als en wanneer onze Goofy (kat van 22 a 23 jaar oud) komt te overlijden zal ik zeker ook een kat met verleden gaan zoeken. Hoewel ik natuurlijk hoop dat dit nog heel lang duurt! Tenslotte is onze Moortje 28 jaar geworden.
Dag Lia, bedankt voor je reactie. De website is al helaas alweer een hele tijd uit de lucht. Vermoedelijk is er geen geld (meer) voor hosting en onderhoud of Eric is met het project gestopt. Jammer!