Fietsen over een oude spoorlijn

De “Linha do Dão”, een in 1988 opgeheven spoorlijn tussen Santa Comba Dão en Viseu in midden Portugal, is in 2011 opnieuw in gebruik genomen, maar nu als fiets- en wandelpad met de naam Ecopista do Dão. Met zijn 49 km is het niet alleen de langste Ecopista, maar waarschijnlijk ook de mooiste Ecopista van Portugal.

Dit fietspad begint vlakbij Santa Comba Dão. In het begin volg je de loop van de rivieren de Dão en de Paiva, een zijrivier van de Dão. Elke bocht in de rivier betekent een bocht in de Ecopista met telkens prachtig en wisselend uitzicht.

Doorfietsend wijkt de Ecopista van de rivier af, maar het landschap blijft bijzonder mooi, met uitzichten op bergen en dalen begroeid met eiken, kurkeiken en kastanjebomen, maar ook enkele wijngaarden, gecultiveerd land en kleine dorpjes en in de verte de bergen van de Serra do Caramulo (in het noorden) en de Serra da Estrela (in het zuiden). Eindpunt: Het stadje Viseu.

49 km vrijwel vlak fietsen in de bergen van Portugal

Omdat je over een oude spoorweg fietst, zijn er geen steile hellingen te nemen en is het makkelijk fietsen voor jong en oud in dit toch bergachtig gedeelte van Portugal. Bovendien is het wegdek verhard met gekleurd asfalt, blauw in de gemeente Santa Comba Dão, groen in Tondela en rood in Viseu. Gemiddelde helling: minder dan 1%, maximale helling: 1,5%.

Uitgebreide informatie en mooie foto’s vind je op de website Ecopista do Dão – Fietsen in Portugal. Op deze website vind je onder andere:

• een kaart van de route;
• uitgebreide beschrijving ven de route met mooie foto’s;
• informatie over fietsverhuur.

Leni Vermeiren schrijft op haar blog:

Wat mooi die fietstocht langs de Dão!

“Vandaag, 16 september 2013, hebben we met zijn vieren die tocht gemaakt. Wat een heerlijk parcours… supermakkelijk ook. Het was een niet te warme dag vandaag, dat maakte ook deel uit van het succes. De beschrijving van het geheel is niet overdreven… De fietsen zijn comfortabel en de eigenaars van de Quinta de Abelenda zijn vriendelijk en attent om je op kleine dingen te wijzen. Zo kan je halverwege van het fietspad afrijden en Tondela bezoeken. Er staan om de halve kilometer paaltjes zodat je precies weet hoever je nog moet rijden. In de voormiddag was het iets lastiger omdat er een vals-plat is met 1 à 1,5% naar omhoog, maar als je terug rijdt ga je bijna vanzelf ondanks dat het dan warmer is.”

Mijn fietservaringen

Zelf ben ik niet zo’n fanatieke fietser. De hellingen zijn mij al gauw te steil. Ik wandel liever. Dus is dit fietspad ideaal, omdat het vrijwel vlak is.

We hebben er nu al vier keer gefietst. Dat doen we zo: ’s morgens moet er eerst gewerkt worden, tot een uur of één. We rijden met onze fietsen in de auto naar Santa Comba Dão: een mooi plaatsje met enkele restaurantjes waarvan Cova Funda onze favoriet is.

In het restaurant is heeft de eigenaar in een hoek een klein museumpje gewijd aan Salazar. Het huis waar hij opgroeide staat namelijk in Santa Comba Dão – Vimieiro, vlak bij het treinstation waar de fietsroute begint. Eén van de spullen in het museum is de wandelstok van de dictator, een speciaal voor hem gemaakte, die ook als kruk te gebruiken is.

Na een lekkere lunch rijden we naar het treinstation in Vimieiro en we fietsen de eerste paar kilometers. Bergaf, dat gaat wel met een volle maag.

Dan gaan we even een half uurtje liggen aan de oever van de rivier, in de schaduw van de kurkeiken. Daarna kunnen we de lichte klim wel aan. Na een kilometer of 12,5 stoppen we nog een keer bij een heel klein verlaten stationnetje, waar we weer even lekker in het gras liggen. Dan fietsen we weer terug, dalend, in vliegende vaart. De laatste kilometers zijn weer licht steigend.

Het fietspad wordt weinig gebruikt. Door de week kom je er vrijwel niemand tegen, op zondag zijn er wel wat fietsers en wandelaars. Gezellig!