Corona – Verslag van een Nederlandse Portugees (2)

Tweede deel van mijn verslag van het coronajaar 2020. Een bijzonder jaar waarin heel veel veranderde. Daarom schrijf ik gedurende 2020 uit de losse pols op wat me opvalt, een freewheelende geschiedschrijving zodat ik het later nog eens terug kan lezen. Wie het interessant vindt, mag meelezen. Het eerste deel in deze serie lees je hier: Corona-1 (maart-mei)

(juni-juli 2020)

Tandarts

Op reguliere controle geweest. Ik heb een toptandarts. Hygiëne staat er sowieso al hoog in het vaandel, maar dit was een surrealistische ervaring. Alsof je een ruimteschip binnenstapt. Al het personeel ingepakt in beschermende kleding. Haarnetjes van hoogwaardig folie. Mondbescherming en een soort ME-helm. Aan haar ronde brillenglazen herken ik Ana Lúcia, ze is het echt! Direct nadat ik beschaamd mijn maskertje heb afgedaan krijg ik een groen gekleurd drankje om mijn mond virusvrij te maken. Het smaakt goed, ik moet het van de assistente helaas uitspugen. Dan doe ik mijn ogen dicht en in een klein halfuurtje doet Ana Lúcia minutieus haar gebruikelijke controlewerk. Als ik vertrek is de assistente mijn nog warme stoel al druk aan het besproeien.

Steun

Direct bij het implementeren van de lockdown-maatregelen in maart werd door de regering ruimhartig steun toegezegd. Steun voor bedrijven, steun voor werknemers, steun voor ouders, steun voor zelfstandigen, ik zal nog wel een paar groepen vergeten. Helaas blijkt na een paar maanden dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Een flink deel van de steunaanvragen wordt afgewezen. Niemand wordt volledig gecompenseerd. In sommige gevallen nog niet voor de helft.

Ondernemers staan voor de moeilijke keuze tussen het bedrijf op halve kracht openen of nog maar een paar weken extra in de lay-off, de tijdelijke werkloosheidsvoorziening. Hulpbetalingen komen vrijwel altijd laat. Zelfstandigen klagen dat de Segurança Social eerst de maandelijkse bijdrage komt innen en weigert een (juist in deze tijd welkome) verrekening toe te passen met de nog te ontvangen steun. En het belangrijkste: iedereen weet dat de steun niet voor eeuwig is. Nu kun je redelijkerwijs ook niet verwachten dat de staat zomaar alles betaalt. De staat zijn we immers met z’n allen, dus in het grote plaatje is iedere steun een herverdeling van inkomsten. Als er gewoon te weinig inkomsten zijn, dat houdt het onherroepelijk een keer op.

Kapjesklucht

Mondmaskers, wel of niet? Al eerder schreef ik dat de weifelende instructies van overheden volgens mij te maken hadden met de onvoldoende beschikbaarheid van maskers voor de zorgsector. Met andere woorden, het effect van mondbescherming werd gebagatelliseerd om te voorkomen dat Jan met de pet maskertjes ging gebruiken die voor professionals nodig waren. In Portugal kwam de eigen productie van maskertjes snel op gang en gebruik is al sinds 4 mei verplicht in onder andere OV en winkels.

Nederland hield stug vol dat de “mondkapjes” niet werkten maar verplichtte ze vervolgens wel in het OV “omdat het daar moeilijk is steeds voldoende afstand te houden”. Logischerwijze leidde de burger daaruit af dat de maskertjes eigenlijk wel effect sorteren en vervolgens ging iedere detaillist ze verkopen, om zo nog wat geld te verdienen. Om de oplopende schaarste in de maskertjes het hoofd te bieden, besloot de Nederlandse regering daarom onderscheid in maskertjes te gaan maken. Maar ze hanteert een ander onderscheid dan het RIVM (Rijksinstituut voor de Volksgezondheid) doet. Verwarring alom. Vanuit het verre Portugal zien we het meewarig aan.

Afstand

Mijn zwager is met vrouw en kinderen naar de Algarve gekomen, zit een week in een huis hier tien kilometer verderop. Normaliter zouden we hen diverse keren zien en samen late dinertafels aanrichten terwijl het grut nog in het zwembad speelt. Maar zij zitten in een hele andere bubbel. Dit jaar houden we dus afstand. Gewoon omdat het voor iedereen veiliger is, omdat het virus echt wel een keer voorbijgaat, en omdat we met whatsapp en messenger toch wel op de hoogte blijven van hun wel en wee.

Een oud-collega en inmiddels goede vriend laat weten dat zijn familie de traditionele gang naar de Algarve dit jaar overslaat. Ze blijven geheel virusvrij in de eigen jardim met churrasqueira. In een gewoon jaar spreken we in de zomer wekelijks af met familieleden, vrienden, kennissen of oud-collega’s uit andere delen van Portugal die hier op vakantie zijn. Dat zit er in 2020 niet of nauwelijks in. Gelukkig zijn we al erg lang erg gewend aan elkaar.

Code geel

Per 15 juni wordt Portugal met nog een hele zwik andere Europese landen door de Nederlandse regering tot “reiscode geel” verklaard. Nederlanders waren al welkom in Portugal, maar door de reiscode oranje (negatief reisadvies) werd er nog maar mondjesmaat geboekt. Goed nieuws dus voor de Portugese economie, die voor 12-20% (de berekenaars zijn het niet eens) van het toerisme afhankelijk is. Ook Belgen worden op dezelfde dag per diezelfde datum vrijgegeven. Er ontstaat direct een kleine run op vakantietrips binnen Europa. Geluk bij een ongeluk is namelijk dat het negatieve reisadvies voor andere continenten in stand blijft. Dat levert Portugal zeker extra klandizie op.

Voetbal

Er wordt weer gevoetbald in Portugal. In lege stadions maar met miljoenen blije supporters voor de buis. Net als in Duitsland en straks in Engeland, Spanje en Italië. Hartstikke leuk, er is toch al zo weinig vermaak nu er nog geen live muziek is. Waarom kon dat nou in Nederland niet? Een extra verrassing komt twee weken later: de laatste 7 wedstrijden van de Champions League gaan worden gespeeld in Lissabon. Helaas natuurlijk zonder publiek, maar het is weer een mooie Portugal-promotie. De keuze dankt Lissabon aan de goede coronaprestaties van de rest van het land en het feit dat het twee moderne voetbaltempels op een steenworp afstand van elkaar heeft liggen.

Geld bijdrukken

Het lijkt eenvoudig: als we een financieel probleem hebben, dan drukken we toch gewoon geld bij? In juni besluit de ECB (de hoofdbank van Euro-Europa) extra geld te gaan printen om zo de economische teruggang het hoofd te bieden. Dat had ze in april ook al gedaan. De totale hulppot (april+juni) bedraagt zo € 1.350.000.000.000,00. Niemand begrijpt hoeveel geld dat eigenlijk is. Stel dat de gemiddelde nieuwe auto 30 mille kost, dan zijn het 45 miljoen auto’s. Een nieuwe auto voor iedere Portugees, Nederlander, Belg en Deen. Baby’s en bejaarden inbegrepen.

Als gewone burger denk je: als ’t zo gemakkelijk is, druk dan nog wat extra bij en dan lossen we gelijk alle honger in de wereld op. Je hoeft geen econoom te zijn om aan te voelen dat dit dus ergens rammelt. Geld is immers slechts een ruilmiddel. Je kan het niet eten. Als je geen extra goederen produceert, maar toch geld bijdrukt, dan vermindert de waarde van het geld. Met een mooi woord: inflatie. De inflatie is al decennialang tussen de 0% en 3%. We kunnen ons een hyperinflatie van honderden procenten niet voorstellen. Toch is dat de afgelopen honderd jaar diverse keren voorgekomen. Een pandemie is veel zeldzamer …

Todos A Pagar

Portugal gaat ruim 1,2 miljard euro in luchtkasteel TAP storten. Het nu bijna geheel genationaliseerde vliegbedrijf leed al flink verlies maar door corona nog veel meer. Nu is dat geldbedrag op zich in verhouding met wat bijvoorbeeld Nederland in KLM stopt (3,4 miljard), maar de vergelijking met een normaal bedrijf is ver te zoeken. Ryanair krijgt bijvoorbeeld maar 750 miljoen euro aan hulp (nota bene van de Britse regering), terwijl het in aantal vervoerde passagiers 9 keer zo groot is als TAP. Vroeger stond TAP voor “Take Another Plane”, tegenwoordig betekent het “Todos A Pagar” (we betalen allemaal mee). En ik vrees dat het grote betalen met deze megastorting nog niet voorbij is.

Zweden

Nog niet zo lang geleden zat heel Europa gedwongen achter de geraniums in lockdown, behalve de Zweden. Die durfden als zo ongeveer de enigen ter wereld op de kudde-immuniteit te gokken en hielden alles open. Daarbij geholpen door een lage bevolkingsdichtheid en een weinig hartelijk volk, anderhalve meter afstand is daar al eeuwen de norm. Zweden was het voorbeeld dat iedere virusscepticus aanhaalde. Maar al enige tijd horen we niemand meer over de Zweden. Want de resultaten vallen tegen. Begin juli wordt het harde gelag bevestigd. In Zweden is de economische schade vergelijkbaar met de buurlanden en het aantal doden ligt stukken hoger. Heel jammer, want velen hadden de Zweden hun gelijk gegund.

We vliegen weer!

Alles wordt altijd duurder, behalve vliegtickets. Die zijn in de afgelopen 20 jaar alleen maar goedkoper geworden. Totdat corona dit voorjaar het volledig uitgemolken businessmodel fileerde. Ineens werd er een paar maanden niet gevlogen. Even wordt geopperd dat we ook hoog in de lucht afstand kunnen houden, door “de middenstoel” (de stoel die niemand wil in een continentale vlucht met rijen van 3) vrij te houden. Of door die stoel om te draaien.

De oplossing blijkt veel eenvoudiger dan dat alles. De luchtverversing in een vliegtuig is van topniveau, als we er nog even een mondbeschermertje bij opzetten dan hoeven we ons nergens zorgen over te maken. De prijzen van tickets vliegen toch omhoog. Het optimale verdienplan van volle toestellen die continu onderweg zijn is ruw onderuitgehaald door iets wat met het blote oog niet waarneembaar is.

Plezierwinkelen

Funshopping. Dat is door corona flink verstierd. Vroeger was het hartstikke leuk om een middag in een winkelcentrum door te brengen. Terwijl ik ijs at probeerde mijn vrouw 23 spijkerbroeken en besloot uiteindelijk om er maar een te kopen. Dat kan nu echt niet meer. Die andere 22 broeken moeten dan worden ontsmet of een poos in quarantaine worden gehouden zodat de volgende klant onze corona niet krijgt. Ineens is het niet meer zo erg om via internet drie maten van hetzelfde kledingstuk te bestellen, wetende dat je er ten minste twee gaat terugsturen. En de ijsboer zich maar afvragen waarom hij zoveel minder verkoopt …

Viruswaanzin.pt

Die website bestaat inderdaad niet. Natuurlijk is er in Portugal wel hier of daar een eenzame opstandeling, maar de bevolking accepteert gewoon het medische bewijs en de aanwijzingen van gezondheidsautoriteit DGS. Zo heb ik het althans vanmorgen uitgelegd aan een Nederlandse verpleegster die, moe van het coronageweld, hier twee weken komt uitpuffen. Ze vertelde me van de complete ombouw van haar afdeling omwille van het virus. En van een kerngezonde 47-jarige man die dagenlang in ademnood verkeerde. Ze moest er niet aan denken hoe het zou zijn geweest als de regering niet had ingegrepen. En ze is blij dat in Portugal maskertjes worden gebruikt in winkels.

Nederland heeft helaas nu eenmaal die protestcultuur, dat complotdenken, het beter willen weten dan de deskundigen. Daardoor loopt Nederland nogal eens achter de feiten aan. In Portugal zijn maskertjes in winkels en openbare gelegenheden sinds 4 mei verplicht. In Duitsland sinds 28 april, in België sinds 11 juli, in Frankrijk sinds 20 juli, in Engeland sinds 24 juli. In de Verenigde Staten zit er een viruswaanzinner op de troon. Die roept dat maskertjes niet nodig zijn (en dat je bleekmiddel kunt drinken), maar intussen nemen grote winkelketens als Walmart (5.355 vestigingen), Starbucks (15.041 vestigingen) en CVS (9.909 vestigingen) het voortouw en stellen maskertjes verplicht. Viruswaanzinners lopen naïef achter de feiten aan. En Nederland stelt maskertjes in winkels binnenkort ook verplicht, let maar op.

Formule 1 in Portugal

A Bola weet het op 13 juni al zeker: er wordt dit jaar een Formule 1-race gereden in Portimão. Nu ken ik die sportkrant een beetje en ik heb mijn twijfels. In 2005 kocht ik A Bola omdat het blad die dag schreef dat Salomon Kalou, toen sterspeler van Feyenoord, naar Benfica kwam. Er zat zelfs een poster bij van Kalou in gefotoshopt Benficashirt. Kalou heeft nooit voor Benfica gespeeld en slijt inmiddels zijn voetbalnadagen bij Botafogo in Brazilië. Kan ie toch nog wat Portugees leren. A Bola lijkt er ook nu weer naast te zitten, of ten minste te gemakkelijk geruchten voorbarig nieuws te brengen.

Een maand later, op 10 juli, zijn er ineens nog een aantal media die zeggen zeker te weten dat er in de Algarve geracet gaat worden. Maar nog steeds bevestigt noch de Formule 1-organisatie noch de circuitdirectie het. We blijven hopen, want ook zonder publiek betekent het drie dagen lang prachtige beelden van de Algarve die de wereld over gaan.

Madrinha

Zojuist met mijn tante van 95 getelefoneerd, mijn madrinha. Ze is al vier maanden het huis niet uit geweest want ze behoort tot de allerhoogste risicocategorie. Maar haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen komen weer langs, zij het op een veilige afstand en zonder gekus en ander geflikflooi. “U heeft al een hoop meegemaakt” zei ik. “Dat krijg je als je oud wordt” zei mijn tante, die nog viefer is dan sommige mensen op hun zeventigste. Ze vervolgt: “Maar de oorlog was erger hoor, een poosje binnenblijven is zo moeilijk niet”. Natuurlijk heeft mijn madrinha gelijk.

Feestje!

Een groep van ruim honderd jongeren en oudere jongeren kon het niet langer ophouden en bouwde een verjaardagsfeestje in de kantine van de voetbalvereniging van Odiáxere (bij Lagos). De presidente van de club verhuurde de ruimte gretig want de kosten lopen immers tijdens corona gewoon door. Gelukkig klapten de autoriteiten er bovenop en kon het uitbraakje worden ingedamd. Resultaat: 1500 extra tests, ruim 100 mensen positief en in thuisquarantaine, 2 in het ziekenhuis. Valt dus alleszins mee, vooral vervelend is de negatieve publiciteit. Terwijl Portugal nog steeds vier keer zoveel test als Nederland, komen alleen de “100 positieve gevallen in de Algarve” in het nieuws.

Het probleem Lissabon

De Portugese regering deed heel erg veel goed. Portugal was in de eerste maanden van corona een lichtend voorbeeld voor vele anderen. Maar in mei begaan premier Costa en zijn collega’s een begrijpelijke maar tegelijkertijd magistrale fout. In de eerste weken van de versoepelingen is al bekend dat iedere dag weer 80-90% van de nieuwe besmettingsgevallen in de hoofdstad Lissabon zijn. Daar woont “slechts” 28% van de Portugese bevolking. Toch wordt er geen uitzonderingspositie voor de wereldstad gemaakt, dat ligt namelijk op allerlei vlakken enorm gevoelig.

Acht weken later en acht weken te laat, komt die uitzonderingspositie er alsnog: terwijl de rest van Portugal teruggaat naar een lichte staat van alertheid worden in delen van Lissabon per 1 juli maatregelen juist aangescherpt. Maar het is dus al te laat. Enkele dichtbevolkte wijken blijven de Portugese cijfers omhoog stuwen met als gevolg dat Portugal nu vanuit het buitenland met argusogen wordt bekeken. Groot-Brittannië is rigoureus en verplicht eenieder die vanuit Portugal inreist tot twee weken quarantaine. Als een hoofdstad bijna een derde van de bevolking van een land huisvest, dan liggen problemen voortdurend op de loer.

Journalist promoveert staatssecretaris

Lees net online een artikel van de NRC over de aangescherpte maatregelen in Lissabon. In twee minuten leestijd promoveert journalist Chris Hensen de Portugese staatssecretaris António Sales tot minister van Volksgezondheid (er zal toch niets gebeurd zijn met Marta Temido?) en zegt dat botellón een Portugees woord is. Dat zijn de twee missers die ik zie, de andere fouten niet. Want wie zegt niet dat zo’n manneke met zijn vlugge pen niet nog meer loopjes met de waarheid neemt? Of gewoon dingen verzint. Kwaliteitsjournalistiek kost tijd. Internet moet snel maar als dat ten koste gaat van de accuraatheid, wat hebben we er dan aan?

Sekswerkers

Een vriend heeft gelezen dat in Nederland sekswerkers weer aan de slag mogen. “Dus daar mag je niet naar een voetbalstadion maar wel naar de hoeren?”. Ik verdedig mijn vaderland met een halfslachtig verhaal over ontsmettingsmiddelen en dat een-op-een contact (in een peeskamertje) minder risicovol is dan met duizenden in een stadion (in de buitenlucht). “Is een trio dan nog wel verboden?” is de wedervraag. Ik verander het onderwerp naar politiek en kom er mee weg …

Brexit

In al het coronageweld is Brexit flink naar de achtergrond verdwenen. Raar eigenlijk want als er op 31 december van dit jaar geen handelsovereenkomst is tussen Groot-Brittannië en de EU, dan gaat dat een flinke impact hebben. Vooral economisch maar ook praktisch. En dat zeker voor Portugal en helemaal voor de Algarve, met zijn historisch sterke banden met het Verenigd Koninkrijk. Zo zie je maar, geen betere manier om een probleem te verstoppen dan achter een nog groter probleem.

Albu

De Nederlandse jeugd noemt het populaire Albufeira kortweg “Albu”, dan hoeven ze niet na te denken over de juiste uitspraak. Bij afwezigheid van hun Engelse drinkebroers valt ineens erg op hoe zeer os Holandeses van het zuiden van Portugal houden.

Het nog beperkte aantal bars dat open is, kan de toeloop niet aan en de paar aanwezige veiligheidsmedewerkers zien onmachtig aan hoe alle coronaregels aan de flip-flops worden gelapt. Ten einde raad wordt de GNR (Guarda Nacional Republicana) erbij geroepen die de horde verspreidt. De volgende dag berichten diverse Nederlandse media dat “de militaire politie” eraan te pas moest komen.

Da’s nou weer overdreven. Onze GNR is wat vroeger de rijkspolitie in Nederland was. Kleinere gemeenten hebben geen eigen gemeentepolitie maar gebruiken de diensten van de rijkspolitie, de GNR dus. Neemt natuurlijk niet weg dat de jeugd zich wel gewoon moet gedragen. Gelukkig zien die GNR’s er wat ruiger uit dan de Nederlandse oom-agenten.

Marie en Carl

Ik ontmoet de 24 jarige Carl, een van de eerste (maart) coronapatiënten in Duitsland. Een grote sterke vent die vijf weken last van het virus heeft gehad. Gedurende twee weken heeft hij zelfs een astma-inhaler gebruikt om te kunnen ademen. Terwijl hij geen enkele voorgeschiedenis van ademhalingsaandoeningen had. Zijn vriendin Marie raakte ook besmet en vertelt dat ze het verschil tussen chocolade en een groene salade niet meer kon proeven. En dat ze zich nog nooit zo zwak had gevoeld als in die dagen. Na te zijn hersteld hebben beiden bloed gedoneerd dat naar diverse laboratoria in Europa is gestuurd, voor tests. Corona is echt niet zomaar een griepje.

Reisadviezen

Aan het begin van het toeristische hoogseizoen en de maand juli kondigt het Nederlandse ministerie van BUZA ineens een nieuw reisadvies af voor Portugal. De regio’s Lissabon en Porto worden weer op oranje gezet. Simpel gezegd betekent dat einde reisverzekeringsdekking en dus een economische knauw voor velen daar. En een beetje voor de rest van het land want in de volksmond wordt er gemakshalve gesproken over “Portugal is weer slechter”.

Dat van Lissabon kunnen we nog een beetje begrijpen. Hoewel de oplaaiing van de coronagevallen plaatsvindt in wijken waar geen toeristen komen, maar dat is lastig uit te leggen aan reizigers. Maar in de regio Porto zijn al een maand nauwelijks nieuwe coronagevallen. Desgevraagd zegt het RIVM (de virologen die de basis leggen voor die reisadviezen) het nog eens te zullen bekijken. Op 13 juli in de achternamiddag erkent Nederland haar fout en past het reisadvies voor Portugal in positieve zin aan. Dat heeft dus twee weken geduurd. Je vraagt je af hoe serieus je die reisadviezen eigenlijk moet nemen …

Arme Algarve

Eind juni verschijnt op deze website een artikel met de geweldige titel “Arme Algarve”. Ik wou dat ik die kop had bedacht. In 11 letters een combinatie van medelijden en droefenis voor een regio die een dreun van episch formaat heeft gehad. Sinds de aardbeving van 1755 is de Algarve niet zo onverwacht en desastreus door het lot te grazen genomen. Het artikel gaat echter over tonijn en kurk en rept in het geheel niet van toerisme. Ik en ruim vijfduizend lezers met mij staan perplex. De voorlopige prognose is dat deze kleine provincie met slechts een half miljoen inwoners in 2020 zo’n 50-70% van haar inkomen ziet verdampen. Dat los je met tonijn echt niet op …

Nieuwerwetse problemen

Zomaar een bezoek aan de supermarkt. Ik kom een collega-muzikant tegen, ik herken ‘m aan z’n haar en hij mij aan de afwezigheid ervan. Geen van beiden zijn we dit jaar naar de kapper geweest. Even verderop zie ik een kale man met maskertje en met enorme flaporen. Die staan bijna in een hoek van 90 graden op zijn hoofd. Ik overweeg een grap te maken en hem te vertellen het maskertje minder strak aan te trekken. Maar hij kan natuurlijk niet mijn vergoelijkende glimlach zien. Toch maar niet dus.

Steunhulp

Het gebeurt maar een paar keer per jaar dat iemand Nederlands spreekt op de Portugese TV. Ik ga dan onbewust de ondertiteling zitten controleren. Dit weekend (van 19 juli) draai ik overuren want het is Rutte wat de klok slaat. In Brussel wordt onderhandeld over de verdeling van de pandemiemiljarden en Nederland is voorzitter van de zuinigenclub. Omdat ook ik in de geest van Calvijn ben opgevoed weet ik dat je niet zomaar geld kunt uitdelen, daar moet lijden tegenover staan.

Maar tegelijkertijd denk ik aan Groningen. Groningen is een megarijk plukje grond met 600.000 inwoners die op een enorme gasbel hebben geleefd. Die gasbel bleek uiteindelijk 417 miljard euro waard. Geld dat vooral in Brabant en Holland is uitgegeven. Als de Grunningers al die miljarden voor zichzelf hadden gehouden dan waren ze nu stinkend rijk geweest (€700.000 per Groninger!) en had de rest van Nederland nu al op een AOW-leeftijd van pak ‘m beet 80 jaar gezeten.

Maar Groningen had geen Rutte die voorwaarden aan solidariteit stelde. Het geld vloeide gewoon weg naar Den Haag. Het kikkerlandje zit alleen maar in de EU omdat het er financieel beter van wil worden. Als een echtgenote die het alleen maar om je geld gaat. En ik begrijp dat nog ook. Ik schaam me een beetje.

Over and out

Eind juli hopen veel Portugezen dat de quarantainemaatregel door de Britten verlicht wordt en dat reizigers vanuit Portugal bij aankomst in Groot-Brittannië niet meer in quarantaine hoeven. Die hoop is nergens op gebaseerd want de de coronacijfers voor Portugal als totaal verbeteren niet. Dat geldt overigens ook voor Groot-Brittannië zelf, dus een ander deel van de Portugese bevolking vindt het wel prima dat er geen besmettingsgevallen worden ingevlogen.

Als op 25 juli de Britse regering bekendmaakt dat ook inkomende reizigers vanuit Spanje in quarantaine moeten, vervliegt de laatste hoop. Duizenden vakantievierders in Spanje moeten opeens onverwacht in quarantaine bij thuiskomst en dat risico zullen nieuwe vakantieboekers niet willen lopen. Daarmee is het toeristenseizoen 2020 definitief een drama. De Britse toerist tekent nog steeds voor meer dan de helft van de toeristische inkomsten in Portugal, al wordt die afhankelijkheid sinds 2016 ieder jaar minder. 2020 is over and out dus.

Vaccin

Als je rekent vanaf het moment van het eerste slachtoffer, zijn we nu een half jaar onderweg met corona. Meer dan 140 onderzoeksteams werken aan een vaccin. Drie daarvan zijn al in fase 3 aangeland, wat wil zeggen dat er op grote schaal getest wordt (klik echt even op de link, is een heel mooi en eenvoudig overzicht van de stand van zaken). Hoewel nooit niets helemaal zeker is, mag je er dus vanuit gaan dat er ergens rond de jaarwisseling een werkend én goedgekeurd vaccin beschikbaar is. Misschien zelfs in groten getale, want in Groot-Brittannië wordt het nu al volop geproduceerd. Dat is een gok die betaald wordt door enkele landen waaronder Nederland. Als straks het vaccin van Oxford/AstraZeneca toch niet goedgekeurd wordt, dan kunnen er dus miljoenen voorgeproduceerde doses de vuilnisbak in. Dat is een probleem dat we in Portugal niet kennen. We hebben geen geld om op de gok onbewezen vaccins te kopen.

Nagekomen wonderen

Terwijl ik de laatste hand leg aan dit schrijfsel maakt meneer Trump in Washington ineens een U-bocht en begint het gebruik van maskertjes aan te bevelen. In Nederland roepen de twee grootste burgemeesters bij verrassing nu op om eens serieus naar de voordelen van mondbedekking te kijken. En alsof dat nog niet genoeg is, bevestigt de Formule 1-organisatie dat ze inderdaad eind oktober in Portimão komen racen. En dat er publiek bij aanwezig mag zijn (kaarten vanaf €85)! Wonderen bestaan nog.