TAP – Take another plane?

Nee, dit wordt geen negatief stukje over de TAP. De nationale vliegtrots van Portugal. Ik vlieg geregeld naar Lissabon en dan het liefst met deze club.

Altijd weer een verrassing wat voor een gerechtje ze je voorschotelen (meestal een klein broodje). Maar ach, een gegeven paard neem je voor lief. Bovendien: de vaak behoorlijke wijn en de koffie of thee krijg je er ook nog eens gratis bij. Dan hebben we het niet eens gehad over de hoeveelheid kilo’s die je mee kunt nemen: 23! En met een beetje geluk doen ze niet moeilijk over een handtas plus nog een plastic tas of fototas.

De keren dat ik met een budgetmaatschappij (Easyjet/Ryanair) naar Portugal ben geweest hebben mijn doorgaans zuinige inborst niet overtuigd van de voordelen van zo’n goedkoop ticket. Wat een gedoe! Handtas in cabinkoffer, handtas uit cabinkoffer op Schiphol, weer handtas in cabinkoffer als je de balie passeert en voor wat? Voor een vlucht die misschien íets goedkoper is? Ten minste, als je de verleiding kunt weerstaan om aan boord geen versnaperingen te kopen. Bij Transavia is een kopje thee al gauw 2,75 euro en voor een naargeestige sandwich betaal je ook de hoofdprijs. Koop je in Portugal nog wat leuke souvenirs dan past die handtas niet meer in je cabinkoffer en ben je genoodzaakt om extra bagageruimte bij te boeken. Tel uit je winst!

Historie van de TAP

Wat weinigen weten is dat de afdeling voor luchtvracht van de TAP, voluit Transportadora Aérea Portuguesa, in 1945 is opgericht door Humberto Delgado (1906-1965), op dat moment nog geen politiek tegenstander van Salazar en prominent lid van de Portugese fascistische elite. Toen hij het aandurfde Salazar uit te dagen bij de verkiezingen, werd generaal Delgado persona non grata voor het regime. Met de oprichter van de TAP en zijn secretaresse liep het slecht af: zij werden in 1965 vermoord teruggevonden. Hoewel de moorden nooit zijn opgelost, gaat men ervan uit dat er opdracht toe is gegeven.

Op 14 maart 1945 begint de TAP met twee Dakota-vliegtuigen die elk plaats bieden aan eenentwintig passagiers. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw groeit de maatschappij, die nauwe banden met het regime heeft. Naast Luanda en Lourenço Marques (het huidige Maputo) brengt de TAP reizigers naar Parijs, Londen, Madrid en Sevilla, Casablanca en Tanger, Rio de Janeiro, Goa, Funchal, Sal en Bissau. Als Humberto Delgado’s carrière in 1958 een andere wending neemt en hij de Tap verlaat werken er ruim 1000 mensen voor de vliegtuigmaatschappij. In 1964 vervoert de TAP voor het eerst meer dan een miljoen passagiers.

Een jaar na de Anjerrevolutie van 1974 gaat het bedrijf ‘TAP’, dat te boek staat als een zogenaamde ‘private onderneming’, verder als staatsbedrijf. In de periode na de Anjerrevolutie overkomt de TAP hetzelfde als veel andere bedrijven: ze worden genationaliseerd.
Vanaf 1980 neemt het bedrijf een grote vlucht. In Lissabon wordt de nieuwe cargoterminal geopend, kunnen passagiers voortaan ‘executive class’ reizen en krijgen de vliegtuigen en het personeel een nieuwe look.

Na de millenniumwisseling gaat het snel. Het aantal vliegtuigen stijgt naar 40 en in 2004 transporteert de TAP 6,5 miljoen passagiers. Met het oog op het Europese voetbalkampioenschap dat in 2004 in Portugal plaatsvindt, is het een goed idee om de verouderde luchthaven van de hoofdstad te vernieuwen. Tegelijkertijd krijgt de TAP een nieuw imago met een nieuw logotype, het vijfde sinds de oprichting in 1945. Tussen 2007 en 2009 hoort de TAP bij de tien veiligste luchtvaartmaatschappijen ter wereld en in 2009 is de TAP voor de vierde keer op rij de beste vliegtuigmaatschappij van de aardbol.

Met open armen

Vanaf 2005 is de TAP lid van Star Alliance, een groep vliegtuigmaatschappijen die de handen ineen hebben geslagen. In 2014 vliegen de 77 vliegtuigen van TAP naar 88 bestemmingen in 38 landen. Onder de vleugels van de TAP is dan ook de dochter PGA (Portugália Airlines) opgenomen.

In 2011, 2012 en 2013 roept het tijdschrift Global Traveller de TAP uit tot beste Europese luchtvaartmaatschappij. Ik kan me er wat bij voorstellen. Uit ervaring weet ik dat je als passagier blind kunnen vertrouwen op de piloten (nog niet zo lang geleden een doorstart boven Lissabon meegemaakt omdat de piloot de rukwinden niet vertrouwde), dat je maar liefst 72 uur van tevoren kunt inchecken (zonder extra betaling zit je in de exit row als je er snel bij bent), dat je als frequent flyer een vegetarische maaltijd kunt bestellen, dat je fijn veel bagage mee kunt slepen, dat je af en toe vertraging oploopt (ergste vertraging in 30 jaar TAP: 5 uur), dat de veiligheidsvideo geen suffe standaardvideo is, dat je met open armen met een vriendelijk ‘bom dia’ ontvangen wordt en dat met een beetje mazzel aan het eind van de vlucht op de schermen de clip van het aanstekelijke nummer ‘De Braços Abertos’ opgezet wordt. Als dat geen fijn thuiskomen is!