Op de avond van de 24e april 1974 werd een geflopte inzending voor het Eurovisie songfestival, E depois de adeus, door een Portugese radiozender uitgezonden. Dat was het eerste vertreksein voor de rebellerende soldaten in de Portugese barakken. Een half uur later werd het politieke lied Grândola, vila morena uitgezonden op Radio Renascença en was de Anjerrevolutie begonnen.
De voorbereidingen voor de revolutie
Het dictatoriale regime in Portugal, de Estado Novo, was in begin 1974 al aan het wankelen. De strijd in de overzeese gebiedsdelen Guinee-Bissau, Angola en Mozambique verliep dramatisch slecht voor het Portugese regime, ondanks dat een aanzienlijk deel van het Portugese staatsbudget naar de oorlog ging.
In het leger ontstond in augustus 1973 een ondergrondse beweging die snel de Beweging van de Strijdkrachten (Movimento das Forças Armadas – MFA) ging heten. De belangrijkste doelstellingen van de MFA waren het omverwerpen van de regering Caetano, het stoppen van de overzeese oorlogen en de invoering van de democratie.
Generaal António de Spínola was van 1968 tot 1972 bevelhebber in Portugees Guinee. In februari 1974 publiceerde hij zijn boek Portugal e o futuro (Portugal en de toekomst). Zijn boek stelde dat er iets fundamenteel moest veranderen aan de Portugese politiek jegens de overzeese gebiedsdelen, de Ultramar. In dit werk schreef generaal De Spínola, een door de regering zeer gewaardeerde militaire leider, zonder omwegen dat het regime van de Estado Novo niet in staat was om oplossingen te bieden voor de ernstige politieke en militaire impasse waarin het land zich bevond. Portugal was uitgeput door een oorlog op drie fronten in Afrika, sinds 1961. Spínola verklaarde ondubbelzinnig dat een militaire overwinning onhaalbaar was. Hij stelde een politieke oplossing voor de oorlog in de Ultramar voor en de geleidelijke autonomie van de overzeese gebiedsdelen, maar wel onder onder de vlag van een estado plurinacional, een federatie van staten. De invloed van zijn boek was groot. Lezers werden door de opvattingen van de gevierde generaal op andere gedachten gebracht. Ook de auteur zelf merkte snel het effect van de publicatie van zijn boek: hij werd vrijwel direct na de publicatie uit het leger ontslagen. Zo droeg De Spínola bij aan de mentale voorbereidingen van een omwenteling.
Otelo Saraiva leidt de opstand
In de film A Noite do Golpe de Estado vertelt de belangrijkste militaire leider van de revolutie, Otelo Saraiva de Carvalho, wat er die nacht en de dag zelf gebeurde.
Otelo beschrijft in detail hoe de operatie gepland werd. Een essentieel moment was het verspreiden van de definitieve beslissing om de opstand te beginnen. Om 22:55 uur op 24 april zou via de privé radiozender Emissores Associados de Lisboa, het lied E depois do adeus uitgezonden worden. Een half uur later, op Rádio Renascença, zou het lied Grândola, vila morena uitgezonden worden. Deze uitzendingen zouden het begin van de staatsgreep bevestigen.
En zo gebeurde het ook.
Het lied E depois de adeus – En na het afscheid
Het lied E depois de Adeus was de Portugese inzending voor het Eurovisie songfestival van 1974. Het lied eindigde beroerd op de laatste plaats.
Portugal, trois points!
Tegen het winnende lied Waterloo, gezongen door Abba, kon Portugal lang niet op.
Het nummer, gezongen door Paulo de Carvalho, is een lied dat de melancholie bezingt die je voelt aan het einde van een romantische relatie. Het was een zoet liedje dat de geschiedenis zou halen.
Luister en huiver bij de dubieuze strofe:
Tu vieste em flor eu te desfolhei
Tu te deste em amor, eu nada te dei
Je kwam als een bloem die ik heb geplukt
Jij gaf mij jouw liefde, ik gaf jou niets
De hele tekst (vertaald):
Ik wilde weten wie ik was, wat ik hier doe
Wie heeft mij in de steek gelaten, wie ben ik vergeten?
Ik vroeg mezelf af: ik wilde meer over ons weten
Maar de zee brengt mij jouw stem nietIn stilte, mijn liefde, eindelijk vol verdriet.
Ik voel je als een bloem, ik voel dat je me pijn doet
Ik herinner me je, weggaan is sterven
Liefhebben is winnen en verliezenJe kwam als een bloem die ik heb geplukt
Jij gaf mij jouw liefde, ik gaf jou niets
In jouw lichaam, mijn liefste, viel ik in slaap
Ik stierf erin en na het sterven werd ik herborenEn na de liefde, en na ons
Afscheid nemen, alleen blijven
Jouw lege plek, jouw afwezigheid in mij
Jouw vrede die ik verloor, mijn pijn die ik leerde kennen
Opnieuw kwam je als een bloem die ik plukteEn na de liefde, en na ons.
Tekst José Niza, op muziek van José Calvário.
Afscheid nemen, alleen blijven
Zo heeft een onbetekenend lied toch een plaats in de geschiedenis van Portugal gekregen.
Maja Kersten zegt
Hallo Henk,
Gisteren hebben we in de klas gesproken over de Revolução dos Cravos en geluisterd naar de liederen die de revolutie inluidden.
Het lied ‘E Depois Do Adeus’ was niet zo onbetekenend als het lijkt. De eerste vier regels:
‘Quis saber quem sou
O que faço aqui
Quem me abandonou
De quem me esquici.’
bevatten wel degelijk een boodschap. José Niza, de schrijver van het lied, schreef ze in een brief aan zijn vrouw toen hij dienst deed in de oorlog in Angola. Een protest ’tussen de regels’ tegen de oorlog, verpakt in een zoet liefdesliedje om de censuur te misleiden.
Overigens heeft Tavira een link met de revolutie. De rode anjers die de soldaten in hun geweerlopen staken, waren gekweekt in Tavira op de plek waar ik nu een volkstuin heb.
Groeten, Maja
Henk Eggens zegt
Ha Maja,
Deze details over de tekstschrijver van dit lied wist ik niet. Dat verklaart wel veel. Dank!
Ook deze strofe staat in het lied: Mas o mar Não me traz Tua voz (Maar de zee brengt mij jouw stem niet). Dat wordt dan ook duidelijk als hij in Angola is en zijn lief in Portugal.
Robert Kruzdlo zegt
In 1972 bracht de Portugese singer-songwriter José Afonso het nummer Grândola, vila morena in het openbaar uit. Hij deed dit tijdens een concert aan de Universiteit van Santiago de Compostela, door Galicische studenten georganiseerd die verliefd waren op zijn muziek. Ze wisten toen niet dat dat lied twee jaar later, op 25 april 1974, het lied zou worden van de revolutie die een einde maakte aan de langstlopende dictatuur van West-Europa, de Portugese dictatuur.
Robert Kruzdlo zegt
Ongeveer 5.000 militairen namen een halve eeuw geleden deel aan de vreedzame opstand. Ze wilde het land dekoloniseren en verder ontwikkelen richten Europa. Er werd meer dan 40 acties ingezet die allemaal uit het brein van Otelo Saraiva de Carvalho kwamen. (Armed Forces Movement (MFA) Van staatsgreep naar revolutie.
Wat betreft de rode anjers was in eerste instantie een gebaar van een serveerster – op straat – omdat ze geen sigaren voor de soldaten had. Ze heette Celeste Caero.
Josephine Eijnthoven zegt
Vanmiddag (zondag 28/4) gingen we met kloppend hart naar de club van Asterales waar ‘Zeca Afonso ao vivo no Coliseu em 1983’ zou worden afgespeeld. Helaas geschrapt wegens gebrek aan belangstelling. Een veeg teken…?
Robert Kruzdlo zegt
Josephine, een veeg teken. Het gaat niet goed met Portugal. Vermeend corruptie, ultrarechts, rechtse politieke invloed? Zal links nog zijn macht behouden. Er wordt een ander liedje gezongen.