We waren uitgenodigd op een doopfeest in ons dorpje. Een hele eer, en voor ons een teken dat we er echt bij horen. Maria Vitória zou gedoopt worden op zondag 29 april. In Portugal, of liever gezegd, in de dorpen in de Beiras, waar ik woon, is het doopfeest nog een belangrijke gebeurtenis. Net als bruiloften wordt het vaak ’s zomers gevierd, omdat dan ook de geëmigreerde familieleden uit Frankrijk, Zwitserland en Luxemburg voor vakantie terug zijn in Portugal. Het kindje krijgt een Madrinha en Padrinho (peetouders), die in de rest van het leven een soort lievelings-oom en tante zullen blijven.
We hadden al eens een bruiloft meegemaakt, een feest dat van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat duurde, met ook nog het ontbijt en de lunch op de dag er na. Bij een bruiloft worden de gasten geacht als kado een envelop met geld mee te nemen, het advies: € 50,- per persoon. Dus eerst maar eens geïnformeerd wat de gewoonte is bij een doop: dat bleek hetzelfde te zijn.
Nu begrijp ik waarom sommige van mijn buren wel eens opgelucht zijn als ze NIET worden uitgenodigd. Met een gezin van 4 is zo’n bruiloft of doop een aanslag op je portemonnee, zeker hier in Maladão waar veel mensen niet meer dan het minimum loon van € 450,- verdienen.
Ontbijt
Het stond niet op de uitnodiging, maar de dag begon met een ontbijt om half 9. Dat hebben we maar overgeslagen, om nog een klein stukje van de dag voor ons zelf te hebben. We gingen om 11 uur rechtstreeks naar de kerk in het nabijgelegen Arganil. Daar kwamen we nog net op tijd aan om, vóór de deur van de kerk, de priester een soort zegening uit te zien voeren. Was dit de doop al?
Het gezelschap, bestaande uit de baby, haar ouders en peetouders, ging de kerk in, wij volgden. De kerk zat al helemaal vol, het was dan ook tegelijk de zondagsmis.
De mis
Ergens halverwege de mis begon het echte dopen toch nog. Zoals ik het me herinner van vroeger, in Nederland, achter in de kerk, bij de doopvont, giet de priester wat water over het hoofdje.
Daarna het vervolg van de mis, het duurde alles bij elkaar meer dan een uur, en dat staande achterin de volle kerk, het viel niet mee. Na de mis doken gewoontegetrouw de mannen uit het dorp even snel het café in, voor een alcoholische versnapering. Ik werd gedoogd. Daarna, toen iedereen verzameld was, een groepsfoto tegenover de kerk.
Met de auto’s terug naar Maladão, waar de lunch plaats vond, in het dorpshuis. Ik schat dat we met zo’n 50 mensen waren. Urenlang hebben we met z’n allen genoten van het vele en lekkere eten. Ik voelde me er helemaal bij horen. Een warm gevoel, om zo opgenomen te zijn in het dorp.
Wie is Maria Vitória?
Voor de insiders:
Maria Vitória is het tweede kindje van Ramiro en Regina. Hun oudste zoontje is Ramiro Jr. (4). Ramito is de zoon vam wijlen Tia Ermelinda, die haar hele leven de Taberna (het dorpscafé) in Maladão heeft gerund. Ramiro heeft tot anderhalf jaar geleden in Brazilië gewoond, waar wij hem in Belém hebben opgezocht. Nu staat hij samen met zijn Braziliaanse vrouw Regina achter de bar in de Taberna, en samen proberen zij het ingedutte etablissement nieuw leven in te blazen. Er zijn plannen voor een eetcafé met Braziliaanse hapjes. Regina is de tweede vrouw van Ramiro. Uit zijn eerste huwelijk heeft Ramiro (onder andere) twee dochters, Priscilla en Rafaela. Zij hebben inmiddels kinderen in dezelfde leeftijd als de tweede worp van hun vader.
Hieronder een foto-impressie van de dag.
Geef een reactie