Vogelparadijs

Hier in Penedones in het noorden van Portugal is het een waar vogelparadijs. Naast mussen, merels, duiven, vinken en zwarte roodstaarten, vliegt er ook zo af en toe een wielewaal voor mijn keukenraam langs. En dan die mooie hop met zijn prachtige kuif, ik zie deze vogels dagelijks. Een paar weken geleden zat er een arend in de tuin. Helaas was ik net te laat met mijn fototoestel, dus ik weet niet om welke arend het ging. Maar hij had een spanwijdte van zeker een meter.

Een week of 6 geleden zaten mijn man en ik te ontbijten op het balkon toen we bijna aangevallen werden door een paar zwaluwen. Ze scheerden vlak over onze hoofden heen. Wat bleek nu, pa en ma zwaluw waren bezig een nestje te bouwen aan de dakrand van ons balkon. Wij waren natuurlijk indringers. Met veel interesse observeerden we de zwaluwen. Prachtig hoe ze zo’n nestje bouwen. Er waren 2 plaatsen waar ze hun ‘bouwstenen’ vandaan haalden.

Na een week was het nestje klaar en kon dus het broeden beginnen. Maar op een nacht werd ik wakker van een hels kabaal. Er vond een conflict plaats op het balkon. Toen ik de volgende ochtend ging kijken bleek een deel van het nest stuk te zijn. Vernield? Zijn zwaluwen afgunstig, koloniaal of agressief? Pa en ma zwaluw gingen dapper aan het werk en repareerden hun nest. Na 5 dagen was het weer hersteld. Kon nu het broeden beginnen?

Er werden eitjes gelegd en volgens mij broedden ze om de beurt. Zeer geëmancipeerd. Na 3 weken zag ik onder het nest lege eierschalen liggen. Dus de kleintjes waren geboren. Pa en ma zwaluw waren erg druk. Soms was de aanvliegroute niet goed en vlogen ze nog een rondje om goed te landen bij het nest. Als de duisternis inviel werd het rustig. Totdat de eerste lichtstralen de nacht lieten verdwijnen, dan was het weer een drukte van jewelste.

Als wij ’s avonds met ons wijntje op het balkon zaten en de buitenlamp aan hadden ontstond er een heftig protest. Dus voortaan zaten we zonder buitenlamp en fluisterend op het balkon. We gunnen ze een goede nachtrust.

Na 3 weken slaat echter het noodlot toe. Op zondag 31 juli, ik zat toevallig op het balkon, ineens een herrie en toen ik omkeek zag ik dat het nest naar beneden gevallen was en lagen er 4 vogeltjes op het balkon. Wat nu? Er zat vlak onder de plek waar het nest gezeten had een haak in de muur, dus ik dacht, snel een mandje halen, kleintjes erin en ophangen. Hopelijk zouden pa en ma zwaluw de jongen vinden en ze weer gaan voeren.

Maar helaas, ze zaten ontredderd bij hun verdwenen nest, hevig discussiërend, maar ze zagen hun jongen niet. De kleintjes waren doodstil, waarschijnlijk in shock. Hadden ze maar gepiept dan hadden de ouders ze waarschijnlijk wel gevonden. Ik heb gewacht tot het donker werd en de jongen kregen geen voedsel, hoewel pa en ma wel in de buurt vlogen. Een fout van de natuur of had ik ze op het balkon moeten laten liggen?

Enfin, ik kon ze niet dood laten gaan en besloot ze te gaan voeren. Maar waarmee? Zwaluwen zijn insecteneters, dus eiwitrijk voedsel. Vogels hebben een hoge lichaamstemperatuur en dus ook een hoge verbranding. Nu vliegen er wel wat vliegen in mijn huis rond, maar om nu elke dag op vliegenstrooptocht te gaan, dat zag ik niet zitten, bovendien zouden die hoeveelheid vliegen ook niet genoeg zijn voor de vogeltjes.

Ineens bedacht ik dat het steurenvoer misschien geschikt zou zijn. Een steur wroet in de modder, op zoek naar larven en allerlei andere kleine dieren. Dat voer zou eiwitrijk moeten zijn. Ik besloot dat ik het hiermee zou proberen, wat water erbij om het voer wat zachter te maken. Ook deed ik er nog een rauw ei doorheen. Plakt het wat beter.

Ik pakte het mandje van de muur. Helaas had één vogeltje de val niet overleefd, maar de andere drie schrokten het voer naar binnen. Met behulp van een pincet gaat het prima. Of ze het voer lekker vinden, dat weet ik uiteraard niet. Honger maakt rauwe bonen zoet nietwaar.

Als ik ze uit het mandje pak en op de tafel neerzet doen ze eerst een poepie. Netjes, zo komt er geen ontlasting in het nest. Misschien doen ze normaal hun poepies over de rand van het nest of pa en ma verwijderen de pakketjes.

Nu na drie dagen gaat het goed met de jonge vogels. Ze eten goed en zijn erg actief. Wel heb ik het voedingspatroon enigszins aangepast aan mijn levensstijl. ’s Avonds om 24.00 uur krijgen ze de laatste voeding en ’s ochtends rond zevenen de eerste. 6 uur vind ik een beetje te vroeg. Ongeveer om de 2 uur krijgen ze een hapje. Als het ’s ochtends licht wordt beginnen ze te piepen. Honger…

Ik hoop dat ze over een tijdje uitvliegen en dat ze instinctief weten hoe ze insecten moeten vangen.

Daarnaast leven hier ook nog vele andere dieren. De Iberische smaragdhagedissen, soms wel 30 cm lang. In de paringstijd heeft het mannetje een mooie blauwe kop. De Iberische meerkikkers, die zich dit voorjaar heel erg vermeerderd hebben in onze watertjes in de tuin. De vuursalamanders, prachtige vlinders, herten, slangen. Laatst liep er een wezeltje voor mijn huis langs en een paar jaar geleden hebben we vlak bij ons dorp een paar wolven gezien.

Elke dag valt er wel wat te zien. Schitterend die natuur hier.