Poëtisch wandelen

Ik woon offgrid op een paradijselijk stuk land, een kwartier lopen van het dorp Barão de São João: een mix van culturen, kleuren en creatieve geesten. Een gemeenschap waar alles kan en niets hoeft. Een heerlijk dorp om totaal jezelf te kunnen zijn.

Van gastcolumnist Marian Nissink

Op dinsdagochtend loop ik naar het marktje, waar eenieder zijn of haar producten aanbiedt. Een Portugees stel met de allerlekkerste groenten en fruit, net geoogst. Een Engelse die kruiden verkoopt. Dames die zuurdesembroden en de verrukkelijkste rauwe chocobonbons aanbieden. Daarna ga ik een kop amandelmelkcappuccino bij A Tribo, het vegan restaurantje, drinken en doe nog wat laatste boodschappen bij een van de twee supermarktjes die het dorp rijk is.

Rijk. Dat is het goede woord voor deze hele normale, gewone dagelijkse zaken die op deze manier zin geven. Alles met aandacht en liefde gemaakt.

Vanuit dit dorp loop je zo het natuurgebied Mata Nacional in. De meest inspirerende wandelroutes worden aangeboden. Drie kunstroutes zijn ongelooflijk leuk om te wandelen:

De Passeio das Figuras is een wandeling richting het bos, waarbij je enorme figuren tegenkomt, gemaakt door kunstenaar Deodato. Figuren met een boodschap.

Maak je de wandeling Passeio dos Poetas, dan lees je af en toe een gedicht, gegraveerd in leistenen die verspreid langs de route staan.

Loop je de Passeio A Ver o Mar, dan belooft deze een route met een panoramisch uitzicht over de kust.

Een wandeling in een natuurgebied waarbij de dingen uit hun context worden geplaatst, is een methode om uit je eigen cirkel te stappen: ‘Oh, zo had ik het nog nooit bekeken…’ Soms helpt een beeld, een schilderij, een gedicht of andere kunstuiting je verder als je ergens in vastgelopen bent, of als je ergens over piekert.