Er is een tijd om te huilen…

Maar nu is het tijd om te lachen. Há tempo de chorar e tempo de rir, het staat in het Oude Testament is mij gezegd. En als je lacht, lach je niet alleen Ria e o mundo rirá com você, terwijl  als je huilt, dan ben je alleen chore e você chorará sozinho

Daarom volgen er nu wat grappen om met je Portugese buren te delen en er dan samen om te lachen of te gniffelen. Of om de kinderen aan tafel er een plezier mee te doen. Om te beginnen korte verhaaltjes; gemakkelijk om te onthouden. Schoolgrappen: altijd over kinderen die te laat komen, zich slim willen voordoen en toch door de mand vallen of heel naïef onnozele dingen zeggen.

Professora: Maria, aponta no mapa onde fica América do Norte.
Maria: Aqui está.
Professora: Correto e agora a turma: quem descobriu América? Turma: Maria

Lerares: Maria wijs op de kaart aan waar Noord Amerika ligt.
Maria: Hier.
Lerares: Prima en nu de klas: wie heeft Amerika ontdekt?
Klas: Maria

Aluno: Professora, alguém pode ser castigado por uma coisa que não fez?
Professora: Não.
Aluno: Fixe. É que eu não fiz os trabalhos de casa.

Leerling: Juffrouw kan iemand straf krijgen voor iets wat hij niet heeft gedaan?
Lerares: Nee.
Leerling: Vet. Ik heb namelijk mijn huiswerk niet gemaakt.

Professor: Manuel diga o presente do indicativo do verbo ‘caminhar’.
Manuel: eu caminho……..tu caminhas………ele caminha…………
Professor: Mais depressa!
Manuel: nós corremos, vós correis, eles correm!

Leraar: Manuel, zeg de onvoltooid tegenwoordige tijd van het werkwoord lopen’ voor ons op.
Manuel: ik loop………jij loopt………hij loopt……………..
Leraar: sneller!
Manuel: wij rennen, jullie rennen, zij rennen.

O professor ao ensinar os verbos.
Professor: se és tu a cantar dizes ‘eu canto’. Ora bem, se é o teu irmão que canta, como é que dizes?
Aluno: Cala a boca, Alberto!

De leraar onderwijst werkwoorden.
Leraar: als je zelf zingt zeg je ‘ik zing’. Goed, en als je broer zingt, wat zeg je dan?
Leerling: kop dicht, Alberto!

Professora: Agora, Simão, diz me sinceramente, rezas antes de cada refeição?
Aluno: Não professora. Não preciso. A minha mãe cozinha muito bem.

Lerares: Wel Simão, zeg mij eens eerlijk, bidden jullie voor iedere maaltijd?
Leerling: Nee, juffrouw, dat is niet nodig. Mijn moeder is een hele goede kokkin.

Dois alunos chegam tarde à escola e justificam-se.
Primeiro aluno: Acordei tarde, senhor professor! Sonhei que fui à Polinésia e demorou muito a viagem.
Segundo aluno: E eu fui esperá-lo ao aeroporto!

Twee leerlingen komen te laat op school en ze verontschuldigen zich.
Eerste leerling: Ik heb me verslapen, meester! Ik droomde dat ik in Polynesië was en de reis duurde heel lang. Tweede leerling: En ik stond op hem te wachten op het vliegveld!

En dan een doordenker

Numa pequena vila e estância balnear na costa sul de França chove e nada de especial acontece. A crise sente-se. Toda a gente está carregada de dívidas e deve a toda a gente.

Subitamente, um rico turista russo chega ao foyer do pequeno hotel local. Pede um quarto e coloca uma nota de 100 Euros sobre o balcão, pede uma chave de quarto e sobe ao 3º andar para inspeccionar o quarto que lhe indicaram, na condição de desistir se lhe não agradar.

O dono do hotel pega na nota de 100 Euros e corre ao fornecedor de carne a quem deve 100 Euros, o talhante pega no dinheiro e corre ao fornecedor de leitões a pagar 100 Euros que lhe devia há algum tempo. Este, por sua vez, corre ao criador de gado que lhe vendera os leitões e este por sua vez corre a entregar os 100 Euros a uma magana que lhe cedera serviços a crédito. Esta recebe os 100 Euros e corre ao hotel a quem devia 100 Euros pela utilização casual de quartos à hora para atender clientes.

Neste momento o russo rico desce à recepção e informa o dono do hotel que o quarto proposto não lhe agrada, pretende desistir e pede a devolução dos 100 Euros. Recebe o dinheiro e sai.

Não houve neste movimento de dinheiro qualquer lucro ou valor acrescentado. Contudo, todos liquidaram as suas dívidas e estes elementos da pequena vila costeira encaram agora com optimismo o futuro. Dá que pensar …

In een kleine badplaats aan de Franse zuidkust regent het en er gebeurt niets bijzonders. Je merkt dat het crisis is. Iedereen heeft schulden en iedereen is de ander wat schuldig.

Dan duikt er plotseling een rijke toerist uit Rusland op in de foyer van een klein plaatselijk hotel.

Hij vraagt om een kamer en legt een biljet van €100 op de balie, vraagt om de sleutel van de kamer en loopt omhoog naar de 3^e verdieping om de kamer te zien die hem is aangewezen, onder de voorwaarde dat hij mag afzeggen als de kamer niet bevalt.

De hoteleigenaar neemt de €100 mee en loopt naar zijn vleesleverancier aan wie hij €100 schuldig is. Deze slachter loopt met het geld naar degene die hem speenvarkens heeft geleverd om hem de €100 te betalen, die hij hem al enige tijd schuldig is. Deze loopt gelijk naar de veefokker die hem de speenvarkens heeft verkocht en die op zijn beurt brengt de €100 naar het lichtzinnige meisje die hem van dienst is geweest op krediet. Zij ontvangt de €100 en loopt naar het hotel dat haar een kamer ter beschikking stelt om haar cliënten te ontvangen.

Op dat ogenblik komt de rijke Rus naar beneden naar de receptie en zegt tegen de hoteleigenaar  dat de voorgestelde kamer hem niet bevalt, hij ziet ervan af en vraagt zijn €100 terug. Hij ontvangt zijn geld en gaat weg.

Bij deze geldtransacties was er voor niemand winst of vergroting van bezit. Toch heeft iedereen zijn schuld afgelost en dus zien de bewoners van deze kleine badplaats de toekomst optimistisch tegemoet. Dat geeft te denken….

Uma anedota

O cariz internacionalista do povo português é inegável. Senão vejamos:

• Se tem um problema para ultrapasser…diz que se vê grego
• Se alguma coisa é difícil de compreender…diz que é chinês
• Se trabalha de manhã à noite…diz que é um mouro
• Se tem uma invenção moderna e mais ou menos inútil….diz que e uma americanice
• Se alguém mexe em coisas que não deve….diz que é como o espanhol
• Se alguém vive com luxo e ostentação….diz que vive à grande e à francesa
• Se alguém faz algo para causar boa impressão aos outros….diz que é só para inglês ver
• Se alguém tenta ‘regatear’ o preço de alguma coisa….diz que é pior que um marroquino
• Mas quando alguém faz asneira ou alguma coisa corre mal…diz que é à Portuguesa!!!

Dat het Portugese volk internationaal georiënteerd is, is een onbetwistbaar feit. Geloof het of niet. Kijk maar:

• Als het een probleem heeft dat het wil tackelen, zegt het dat het Grieks ziet (ervan in de war raakt, chaotisch wordt)
• Als iets moeilijk te begrijpen is, zegt het dat het Chinees is (net als wij zeggen of we zeggen: het is abracadabra voor mij)
• Als het werkt van de ochtend tot de avond, zegt het dat het werkt als een Moor (trabalhar com um Mouro: zich uit de naad werken)
• Als het een moderne uitvinding heeft die min of meer nutteloos is, zegt het dat zoiets Amerikaans is (iets extravagants en excentrieks)
• Als iemand zaken met elkaar mengt die niet gemengd moeten worden, zegt het dat hij Spaans doet (wat een opschepper)
• Als iemand leeft in luxe en uiterlijk vertoon zegt het dat hij op grote voet leeft en op zijn Frans (met een spottende bijklank)
• Als iemand iets doet om een goede indruk op anderen te maken, zegt het dat het op zijn Engels gaat (let op: het is maar voor de schijn)
• Als iemand probeert af te dingen op iets zegt het dat hij erger is dan een Marokkaan
• Maar als het om een stommiteit gaat of iets dat niet goed loopt, zegt het dat zoiets typisch Portugees is!!!

Bron onder andere de serie ‘E esta?’ van Peter Koj in de Portugal-Post.