Fleecevest

Geruisloos bleken zij neergestreken. Het paar op de foto in dit stukje. Aan het tafeltje voor ons. Op het terras in de avondzon bij onze vaste koffiestek. De serveerster stalde hun bestelling uit op tafel. Een flinke order. Zij overhandigde een gespecificeerd kassabonnetje erbij.

Een hashtag op Twitter. Helemaal van nu, die discussie over het begrip gender. Een verzamelde menigte verwelkomen met ‘dames en heren’. Tegenwoordig blijkbaar een kwalijke aanduiding. In plaats van een algemeen geaccepteerde beleefdheidsvorm. Menen sommigen althans.

Reuze populair was ‘t indertijd. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Zo’n homogeen kledingontwerp, gedragen door zowel man als vrouw. Een uitvloeisel van de toenmalige emancipatiebeweging. Het vroegste streven naar eenheidsworst.

Hip

Als een magneet trok mijn oog ernaartoe. Twee schreeuwen om aandacht voor Portugal. Achterop het rugpand van hun blouson. Vrijwel eender voor hem als voor haar. Je van het blijkbaar voor stelletjes. Om uit te stralen, dat zij bij elkaar horen.

Genderneutraal klinkt als een motoronderdeel, schreef Theodor Holman. Platvloerse etikettenplakkerij, typeerde Bas Heine. Verongelijkt foeigeroep viel de columnisten ten deel. Luid en opgewonden klonken genderevangelisten, al Twitterend.

Iedereen en alles moet eraan geloven. Tenminste als het aan de voorstanders ligt van dit gedachtegoed. Van toiletten, opvoeding, kinderboeken, taalgebruik tot speelgoed. Weg met de traditionele beeldvorming over biologische kenmerken.

Geslachtsblind

Toen ik opkeek bestudeerde het koppel a conta. Zo heet een rekening op z’n Portugees. Na enige discussie scheen het eindbedrag te kloppen. Tenminste zo te zien, aan beider instemmend geknik. Twee Portugalbewonderaars in hart en nieren. Vernieuwend en niet te missen, of je wilt of niet.

Wee, wie zich nog eraan schuldig maakt. De oekaze te overtreden, uitgevaardigd door pleitbezorgers van genderneutraal. Strikt verboden tegenwoordig. Dat kan echt niet meer. Een specifieke geslachtelijke aanduiding bezigen. Vandaar weg ermee, overboord die vermolmde sekseverschillen.

Kappers, schoonheidssalons en andersoortige dienstverleners. Die zowel mannen als vrouwen bedienen. Zonder onderscheid, ze bestaan allang. Allemaal veel eerder uitgevonden. Nieuwspraak, niets origineels onder de zon beste mensen.

Roeptoeteren

Enfin, terug naar de liefde voor Portugal. Daar zaten zij vlak voor mij. Twee Portugalaanbidders, net als ik. Lui die niet weten van ophouden. Met de loftrompet te steken over dit land. Onvergelijkbaar met stukjes erover schrijven. Eindeloos tot en met dit Portal aan toe, vol met wetenswaardigheden.

Portugal Portal groeit laat Winy Schalke weten. In 2017 nam het aantal lezers flink toe. De statistieken liegen er niet om. Met 79.000 unieke bezoekers en 117.000 paginaweergaven. Voorwaar een prestatie van formaat. Gefeliciteerd!

Wie weet schrijft een van beiden wel. Die gedachte kwam onmiddellijk bij mij op. Of schreef, dat zou ook kunnen. Misschien inmiddels niet meer. Tja, wat moet je verder. Als je geplaagd wordt door een aanhoudend gebrek aan inspiratie. Een oeverloos durende schrijfkramp.

Kek

Alleen vraag ik mij af, mijn vrouw… Stop, stop dit kan beslist eigentijdser, jochie. In modernistisch taalgebruik voortaan, sekseneutraal geformuleerd. Vergeet niet de allerlaatste modegril. Oké, zo je wilt. Anders gezegd niet langer mijn vrouw, maar mijn partner.

Word ik het bloggen ooit beu, weet ik een andere manier. Om de buitenwereld lastig te vallen. Een alternatief om mijn Portugalpassie te uiten. Best handig, mocht er nooit meer een letter op mijn beeldscherm verschijnen.

Trek ik toch lekker samen op met mijn levensgezel. Doodgemoedereerd door heel Portugal rondstruinend. Helemaal nieuwerwets en bijdetijds, reken maar. Voornamelijk dankzij dat opschrift achterop. Uitstekend plan toch, voortaan Portugaluniseks? Hmmm… wat! Mij niet gezien in zo’n fleecevest.