Uit de vertaalpraktijk (7)
Als je dat zegt, wens je iemand veel geluk toe! Ik heb mij hierdoor laten inspireren … en mijn linkerarm gebroken. Nu typ ik dus een heel stuk langzamer (pas over 10 dagen mag het gips eraf), maar goed, ik typ tenminste nog wel! Eerder dit jaar had ik een heel hardnekkige ontsteking in mijn buik, dus inmiddels heb ik het ziekenhuis hier in Caldas da Rainha een heel stuk beter leren kennen (beter dan ik zou willen). Maar dat is wel weer een voordeel, dat ik graag met je deel!
Stel je valt en breekt een arm (klinkt me pijnlijk bekend in de oren): ten eerste is daar het dilemma: wat doe je en waar ga je naar toe? In Nederland zou ik de huisartsenlijn bellen, maar die is hier niet. Als u naar het Centro de Saúde gaat dan sturen ze u waarschijnlijk meteen door, want daar worden alleen de gewone gezondheidsproblemen behandeld. Dus is de urgência (eerstehulpafdeling) van het dichtstbijzijnde ziekenhuis de enige oplossing. En daar is het een komen en gaan …
Elk vakgebied heeft zijn eigen taal of jargon, zo ook de medische wereld en als je de urgência binnenwandelt, is het zaak je die taal snel eigen te maken. Meteen bij binnenkomst wordt gevraagd om de cartão de utente (bewijs van opname in het nationale ziekenfondssysteem). Heb je die niet dan wordt samen uitgezocht hoe het zit met de ziektekostenverzekering, maar dat is een heel ander onderwerp waarmee ik je vandaag niet wil vervelen.
Na deze eerste registratie word je al snel opgeroepen voor de triagem. Een arts of verpleegkundige bepaalt hoe urgent je geval is en door wie je verder moet worden geholpen (voor gebroken armen en benen en zo is dat natuurlijk de afdeling imagologia voor een röntgenfoto en verder de ortopedista). Bij de triagem ga je in principe alleen naar binnen (bij kinderen mag natuurlijk een ouder mee en als er taalproblemen zijn mag iemand mee om daarmee te helpen). Je krijgt een stickertje opgeplakt met het n.º de episódio en je gegevens erop.
Aan het einde van je avontuur moet je een eventueel recept voor medicijnen bij de receptie laten voorzien van een stickertje of stempel en je moet natuurlijk betalen; de taxa moderadora (eigen bijdrage) als je in het Portugese ziekenfonds bent opgenomen, of de volledige prijs van het consulta en/of de uitgevoerde exames of tratamentos. Voor ziekenfondsverzekerden gaat het gelukkig om lage bedragen, want alle noodzakelijke medische hulp is in Portugal comparticipado.
Misschien heb je een credencial gekregen, een verwijsbriefje voor verdere behandeling of voor een consulta externa. Die krijg je trouwens ook van je huisarts als die je doorverwijst naar een specialist of bijvoorbeeld naar een clínica de análise. Alle foto’s en resultaten krijg je overigens mee naar huis, je moet er zelf voor zorgen dat u de juiste informatie de volgende keer weer meeneemt.
En ik beloof je dat ik het de volgende keer weer over wat anders zal hebben. Tot die tijd: (Don’t) break a leg!
Geef een reactie