Armona, een mooi eilandje voor Olhão

Al sinds 1978 kom ik in Portugal. Dat jaar kampeer ik met vrienden in Frankrijk aan de Baskische kant van de Pyreneeën. We praten over Portugal dat sinds 1974 geen dictatuur meer is en besluiten om de volgende dag op te breken en ernaartoe te rijden. Het is puur avontuur, want in die tijd moet je nog een visum hebben om Portugal in te kunnen en de enige bezette grenspost om dat papier te verkrijgen is in Gerês, een natuurgebied in het noorden.

Na die keer breng ik heel wat vakanties door in het noorden van Portugal en vervolgens verschuift mijn aandacht voor Portugal naar de Beiras en de Alentejo. De Algarve bezoek ik pas vlak voor het millennium.

Portugal heeft mijn sympathie door de vriendelijkheid van zijn mensen, hun gevoel voor het familieleven en het bijzondere gevoel van vrijheid dat ik ervaar als ik het land binnenrijd. Later leer ik een beetje Portugees, voel hun saudade, het verlangen naar vroeger. Ik waardeer de fado en de pastel de nata, de bijzondere lekkernij bij de koffie.

Algarve

In 1998 ga ik voor het eerst naar de Algarve, vergezeld door mijn jongste zoon. We gaan op de bonnefooi. We boeken een vlucht met Transavia en een huurauto. Het was al avontuur genoeg om iedere keer een pensionnetje of hotel te vinden voor de nacht. Maar de Algarve had daarna wel ons beider hart gestolen, in het bijzonder het oostelijk deel, met de stad Tavira als pareltje.

Armona

Vele jaren bracht ik mijn vakantie daarna door in het oostelijk deel van de Algarve en bezocht steden als Moncarapacho, Fuseta en Olhão. De laatste plaats wordt beschouwd als het centrum van de Ria Formosa, een beschermd natuurgebied, vergelijkbaar met onze wadden. Compleet met Waddeneilanden. Op één van die Waddeneilanden, Armona, landde ik voor het eerst in 2012. Armona ligt net als de andere eilandjes Culatra en Farol voor de vissersplaats Olhão. Vanaf deze plaats ligt Armona op een kwartier varen met de veerdienst.

Armona is ongeveer 10 kilometer lang en op z’n breedste deel één kilometer breed. Daar bevindt zich ook het plaatsje, een verzameling vakantiewoningen, die merendeels pas na 1974 zijn gebouwd. Vroeger streken er vissers neer en de restanten van vissershutten zijn nog zichtbaar. Wat later werd Armona beschouwd als het strand van Olhão met een camping waarop een soort wigwams stonden. Er waren slechts beperkte voorzieningen en eetgelegenheden in de vorm van strandtenten die de naam restaurant nog niet verdienden. Nu is de camping een omheind terrein met blauwe bungalows en staan er ongeveer 900 huizen op het eilandje. Er lopen een paar betonnen paden over het eiland, de passadeiras, waarop alleen mag worden gelopen. Geen gemotoriseerd verkeer en zelfs geen fietsen, maar zoals overal wordt er hier en daar de hand mee gelicht. Er zijn een vijftal volwaardige restaurants, een beachbar en drie kleine winkeltjes voor elementaire boodschappen. Voor luxe- en bouwartikelen moet je van het eiland af. Zorg wel dat je alles voor de klus bij je hebt, want de veerboot gaat maar 4 keer per dag.

In de zomer is het een heksenketel. De veerboten meren af en aan en spuwen honderden zonaanbidders per uur het eiland op. De meeste bezoekers blijven  hangen waar de veerboot ze heeft afgeleverd, omdat daar de meeste restaurants zijn. Een aantal loopt een kilometer door naar het brede strand aan de andere kant van het eiland. In een periode van ongeveer 50 jaar is Armona van een soort zandplaat veranderd in een plantentuin doordat alle eigenaren de omgeving van hun huis een speciaal groen tintje wilden geven. Langzamerhand komen er meer vaste bewoners en meer buitenlanders op het eiland en veranderen de huisjes in een rijkere bouwstijl en inrichting.

Met mijn Margareth woon ik aan de lagune op een deel van het eiland dat als beschermd gebied is aangemerkt. In het voor- en najaar en de winter is het een heerlijke plek om te wonen. In de zomer, de periode van drukte en hitte ontvluchten we het eiland en zijn wij in Nederland, waar we ons weer gewoon verstaanbaar kunnen maken. Portugal blijft een heerlijk land met een moeilijke taal, die we niet echt nodig hebben op Armona om ons verstaanbaar te maken. Bijna iedereen spreekt wel Engels.